" विचार "

असेच काही तरी
विचार येतात मनात ।
शब्द रूपानं अवतरतात
काव्य होऊन पानात ।
Sanjay R.

" जिंदगी क्या है तू "

देखी जब तस्वीर उनकी ।
न जाने दिलको क्या हुवा ।
खो गये तस्वीरमे और लगा
जिंदगी है आग और हम धुवा ।

हर कदम हर वक्त बस
जलते रहे हम ।
ना आखो मे असू
ना दिल मे गम ।
फिरभी लागता
जिंदगीमे कुछ तो है कम ।

रास्ता लंबा कितना
चालते राहना है अब ।
सुख दुःख तो साथी है
पर कोई न होगा तब ।
Sanjay R.

" इयर एन्ड "

सरले हे वर्ष आता
मनात बरेच उरले ।
झाले किती पूर्ण आता
निश्चय जे जे धरले ।
जिकण्याचे स्वप्न होते
परी तेचि हरले ।
वर्षाचे दिवस किती
मोजून पूर्ण भरले ।
अजूनही मन हे रिते
ठाव कुणास किती उरले ।
जगायचे आनंदात अजून
निश्चय मनाशीच ठरले ।
Sanjay R.

" नका विचारू वय "

प्रश्न एक भारी
ग वय काय पोरी ।
म्हणू नका काकू
उत्तर मिळेल सॉरी ।
मी नाही काकू
यंगच मी नारी ।
झाले थोडी जाड पण
वळून बघतात सारी ।
बघ जरा तिकडे
दुसरी कोणी म्हातारी ।
मी तर आहे अजूनही
इंद्राघरची परी ।
परत नको करुस
असली चौकशी सारी ।
वय कुणी सांगतं का
फालतूचिंच हुशारी ।
Sanjay R.

" चार ओळींचे दार "

" " चार ओळी " "

" दार "

न्हाई भीती न्हाई छत
सताड उघडं दार ।
आनंदी सारे झोपळीत माह्या
ह्याच जीवनाचा सार ।
Sanjay R.

" अतूट बंध "

तुझ्या आणि माझ्यातला
एक अतूट बंध ।

जसा अंगणात फुलला मोगरा
आणि दरवळतो सुगंध ।

चल वेचू या दोघेही यातून
मैत्रीचा आनंद ।
Sanjay R.

----------- ------------------

" नातं "

तुझं माझं नात
गीत मंजुळ गात ।
स्वर अंतरातले त्यात
आहेत ते सात ।
Sanjay R.

------------------------------

" प्यार मेरा "

तू क्या जाने प्यार मेरा
याद करता हु चेहरा तेरा
खो जाता हु यादोमे तेरे
लागती तुम हो हर सितारा
गालोमेही सही हसदो थोडी
झूम उठेगा आसमान सारा ।
Sanjay R.

-----------------------------------

" सरली रात "

सरली रात
उजिडल आता
पडलं झाकटं ।
उठ ना बाबू
शिवाचं हाये
पूरच घर फाटकं ।
Sanjay R.

--------------------------------

" गुलाब "

गुलाबाचा रंगच किती न्यारा
वाटते साऱ्यायलेच प्यारा ।
संग काट्यायच्या रायते तरी
देते कोमय मनाचा इशारा ।
Sanjay R.

------------- ---------------------

" माझ्या मनातले आभाळ "

" माझ्या मनातले आभाळ "

मन आभाळ आभाळ
येई भरून क्षणात ।
कधी होई रिते सारे
नसे विचार मनात ।

कधी नजर गगनात
दाटे अंधार अंतरात ।
होई घालमेल मनाची
थेंब पाण्याचा डोळ्यात ।

कधी वाटे घेउन भरारी
जावे दूर आकाशात ।
तोडून चंद्र आणि तारे
पेरावे अंगणात ।

बाग फुलेल चांदण्यांची
चंद्र हसेल नभात ।
निरखावे रूप त्याचे
बसावे गीत आनंदाचे गात ।

मन आभाळ आभाळ
येई भरून क्षणात ।
नाही होणार रिते सारे
ठेवले आहे एका कणात ।
Sanjay Ronghe
Nagpur

" नवं वर्ष स्पेशल "

दिल चाहता है
करू मै मस्ती ।
लडखडताहेत पाय
झाली जास्ती ।
पाणी टाकूनच प्यायची
नहीतर
यायची आफत नसती ।
Sanjay R.
🥃🥃

" वृद्धावस्था "

काय आलेत दिवस
झाली कशी अवस्था ।
मुलं मुली गेलेत दूर
डोळे पाहताहेत रस्ता ।

हात पाय थकलेत आता
थरथरते अंग, वाटते भीती ।
म्हातारे झालेत डोळे
आसवही गळणार किती ।

कान अधू डोळे अधू
नाही कुणाची साथ ।
विसरू नको देवा मला
तुझाच रे मदतीला हात ।

आठवणींचा डोंगर उलटतो
होते विचारातच पहाट ।
नकोच वाटतो सूर्योदय
शोधतो अंधारातच वाट ।
Sanjay R.

" निमंत्रण "

92 वे अखिल भारतीय मराठी साहित्य संमेलन, यवतमाळ ,

कविकट्टा काव्य मंचावर माझी वर्हाडी कविता "माह्या वऱ्हाडाची माती "

ही कविता सादर करण्या साठी निमंत्रण प्राप्त झाले 

आयोजकांचे खूप खूप आभार 

" वा रे कांदा "

किती रडवी हा कांदा
कित्येकांचा झाला वांदा
कुणी घालतो गळ्यात फंदा
घासही खाली उतरत नाही
फोडणीला हवा एकच कांदा
नसेल तो तर होतो वांदा
Sanjay R.

" शब्द अंतरातले "

शब्दा विन कुठली वाचा
अंतरात त्याचा ढाचा ।

जोडी मानाचे बंध
देई शब्दच आनंद ।

फुलावी मुखावरी हास्य
देई नेत्रात अश्रू ,भाष्य ।

कधी वाटे कर्णास गोड
कधी तुटे नात्याची जोड ।

शब्द शब्दातले अंतर
प्रवाह शब्दांचा निरंतर ।

मुखातून ध्वनित शब्द होती
कागदावरी ते अवतारती ।

गुणगान शब्दांचे गावे
अंतरात तेचि विसावे ।

सारेच आहे आपुल्या हाती
घात शब्दच करून जाती ।

फुलवू चला शब्दांची बाग
सापडेल आनंदाचा माग ।
Sanjay R.

" राम कृष्ण हरी "

मानसाचं जीवन

लयच भारी ।

खटपट केली का

होते काय तरी ।

बसून रायल्यानं

काय भेटन घरी ।

मेहनत कराले

फिरा दारोदारी ।

देव बी भेटते

केली का वारी ।

करा खटपट

राम कृष्ण हरी ।

Sanjay R.

" मित्र "

दूरच हवा सगा सोयरा
मित्र माझा किती तू बरा ।
सुखदुःख येता जवळ जरा
उभा पाठीशी मित्रच खरा ।
Sanjay R.

" प्रश्न "

परीक्षेचे दोन भाग
प्रश्न आणि उत्तर ।

का ! एक प्रश्न
म्हणून एक उत्तर ।

प्रश्नाला परत प्रश्न
नसतेच मग उत्तर ।

आयुष्य पडे अपुरे
प्रश्न सतराशे बहात्तर ।

विचारांचा खेळ सारा
नसे कुठलेच उत्तर ।

जीवन होई प्रश्न
जगतोय हेच उत्तर ।
Sanjay R.

' याद "

तू क्या जाने
प्यार मेरा ।

याद करता हु
चेहरा तेरा ।

खो जाता हु
यादोमे तेरे ।

लागती तुम हो
गगन का तारा ।

गालोमे ही सही
मुसकुराओ थोडी ।

झूम उठेगा
आसमान सारा ।
Sanjay R.

" ओम शांती "

होते किती
डोक्याले ताप ।
तोंडातून निघते
शिव्या शाप ।
ह्रीदयाले लागते
मोठी धाप ।
नकाच मारू
फालतू थाप ।
दवडू नका
अंतरीची वाफ ।
भानगळच नको
करा शांतीचा जाप ।
Sanjay R.

" माझ्या मनातली कविता "

संजय रोंघे
" माझ्या मनातली कविता "

मन माझे निराकार
कधी घेइ ते आकार ।

बांधी सुमनांचे हार
फुलती पुष्प हजार ।

कधी वाटे सारा अंधार
अंतरी मग होई प्रहार ।

मनाला मनाचा होकार
कधी मनच देई नकार ।

आनंदाची होता बहार
अंतरात उडती तुषार ।

दु:खाचा होता आजार
मग ह्रुदय होई तार तार ।

लेखणी भरता हुंकार
संगे शब्दांचा आधार ।

घेई जन्म ओळी चार
त्यात जिवनाचा सार ।

असंख्य झेलुनही वार
जशी गीत गाते सतार ।

लेउन सुख दु:खाची विजार
पेलतो मी आयुष्याचा भार ।

Sanjay Ronghe
Nagpur

" पोट्टे इचित्तर "

गावचे आमच्या
पोट्टे भाय इचित्तर ।
पोऱ्यायच्या नावानं
लिहे थे पतर ।
थातूर मातूर कागद भरून
लावे त्याले अत्तर ।
तिकीट नसे लिफाप्याले
दंड पडे बत्तर ।
पोट्टे आमच्या गावचे भौ
लयच इचित्तर ।
Sanjay R.

" नदी "

आमच्या गावले
होती एक नदी ।

तपते लयच ना
उन्हाळ्या मधी ।

होत न्हाई पाऊस
पावसायात कदी ।

पार आटून गेली
रायली न्हाई सुदी ।

वाटन बी नाई तुमले
होती नदी कधी ।

लय हाल उन्हायाचे
पानी दिसते डोयामदी ।
Sanjay R.

" मैत्री एक आनंद "

तुझ्या आणि माझ्यातला
एक अतूट बंध ।

जसा अंगणात फुलला मोगरा
आणि दरवळतो सुगंध ।

चल वेचू या दोघेही यातून
मैत्रीचा आनंद ।
Sanjay R.

" झोपडी "

न्हाई भीती न्हाई छत
सताड उघडं दार ।

पैसा अडका काय कामाचा
श्रीमंत मनाले सांगा कायचा भार ।

सुखा दुखा मंदी एक सारे
देतेत यकमेकाले आधार ।

आनंदी सारे झोपडीत माह्या
ह्याच जीवनाचा माह्या सार ।
Sanjay R.

" तूच माझा श्वास "

जीवनात माझ्या तू आलास
सुख दुःखात तूच धीर दिलास ।

का रे अर्ध्यातच सोडून मज
असा रे तू निघून गेलास ।

सांग संख्या तुजविण मी
आता घेऊ कशी रे श्वास ।

स्मृती तुझ्याच रे मनात माझ्या
तुजविण नकोच वाटतो हा प्रवास ।
Sanjay R.

" अच्छे दिन येतेच आता "

अच्छे दिन येतेच आता
थांब ना वो थोडं ।

लग्नात न्हवत दिल मले
तुया बापानं घोडं ।

रिक्षामंदी आलतो तवा
काराले तुले जोड ।

अच्छे दिन येतेच आता
थांब ना वो थोडं ।

लय शिरमंत सासरा मने
दोस्ताय मंदी होड ।

भापकाच निस्ता दावला त्यानं
अंदर पोकळ फोड ।

अच्छे दिन येतेच आता
थांब ना वो थोडं ।

जाऊ दे झालं लगन आता
वाटते तूच मले गोड ।

फकस्त होऊ नको अप्पू
रायजो थोडी रोड ।

अच्छे दिन येतेच आता
थांब ना वो थोडं ।

कायची कायची हाऊस तुले
घेऊ नको लोड ।

साऱ्याच इच्छा पुऱ्या करिन
हट्ट तुया सोड ।

अच्छे दिन येतेच आता
थांब ना वो थोडं ।

अमदा न्हाई पिकलं मुन
रायली कर्जाची तोड ।

पुढच्या साली जमन भजन
देतो सोन्याची मोड ।

अच्छे दिन येतेच आता
थांब ना वो थोडं ।
Sanjay R.

" संसराले आग "

संसाराले आग लावली
ढीग भर या कर्जानं ।
पेउन आता मस्त होतो
जमवलं या दारूनं ।

कायचीच न्हाई फिकीर
भार उचलला बायकोनं ।
पाच पन्नास अशेंच जमते
बायकोबी देते धवसीनं ।

बरं लयच मले वाटते
जमलं सार हिमतीनं ।
बिन बापाचे लेकरं मंग
कशे जगले असते मैतीनं ।
Sanjay R.

" मातीमोल जीनं "

घर पहा तुटकं आन
घालाले फाटक ।

सांगा ना राव तुम्ही
कसं होईन नेटकं ।

जीनं शेतकऱ्याचं पहा
दिसते कसा भटका ।

कर्जा पायी बसते
आंग भर चटका ।

घेऊन मंग फंदा
करून घेते सुटका ।

कोनाले काय त्याचं
येळ न्हाई घटका ।

उजाड होते घर आनं
लेकरं भोगते झटका ।

माती मोल जीन त्याच
दाबते कोनिबि खटका ।
Sanjay R.

" सूर्याचे आज दर्शन नाही "

आभाळ व्यापलं ढगांनी शाही
सूर्याचे आकाशात दर्शन नाही

दाटला काळोख, प्रकाशाची त्राही
थंड गार वारा , वाहे घाई घाई

वातावरणात आहे ओलावा काही
मन मात्र कोरडे, दिशा दाही

आस डोळ्यांना, वाट ते पाही
फुलाला मोगरा, गंधच नाही
Sanjay R.

" दिवस सरत नाही "

नाही दिसली ना तू
की करमतच नाही ।
तुझ्या विना सांगू काय
दिवस ही सरत नाही ।

का कुणास ठाऊक
कसं कळेल तुला ।
तुझ्या विना मी ग
नको काहीच मला ।

उदास होते मन आणि
क्षणच नको वाटतो ।
अंतरात माझ्या तूच
श्वासही आतच दाटतो ।
Sanjay R.

" काळजात घाव "

झाला काळजात घाव
वाटतं निरंतर पाहावं ।

मनाला कशी ही हाव
विचारांची किती धाव ।

देऊ कुठले यासी नाव
प्रेम म्हणतात ते हेच राव ।

प्रेमा विना कुठे निभाव
जाल तिथे आपुला गाव ।

माणुसकीचा तिथेच ठाव ।
उरेल माणसाचे तिथेच नाव ।
Sanjay R.

" हवेत गारवा "

हवेत गारवा
संगे पावसाचा शिरला ।
हुडहुडी भरली
काहीतरी ठरवा ।

स्वेटर मपलर
रजई चा थोरवा ।
काहीही करा पण
थंडीला हरवा ।

पहाटेला शेकोटी
कुणीतरी पेटवा ।
शेकून घ्या अंग
थरथर हटवा ।

उन्हात बसून
चकाट्या पिटवा ।
प्रश्न थंडीचा
कसाही मिटवा ।
Sanjay R.

" पैशाची किंमत "

माणुसकीची हो काय किंमत
पैश्या पुढे कुणाची हिम्मत ।

मनाशी तुमच्या कोण सम्मत
भरल्या खिश्याला सारीच दिम्मत ।

जीवन हेच एक झालंय गम्मत
जगण्यात आहे खरच जम्मत ।
Sanjay R.

" रंग माणसाचा "

वेगळाच का असा
रंग माणसाचा ।

अजबच वाटे थोडा
ढंग माणसाचा ।

जाड कुणी बारीक
देह माणसाचा ।

बोलका कुणी अबोल
संग माणसाचा ।

नकळे कधी स्वभाव
अंतरंग माणसाचा ।

स्वार्थी कधी तो निस्वार्थ
अर्थ माणसाचा ।

स्वतःलाच लुटतो तेव्हा
अंत माणसाचा ।
Sanjay R.

" रंग जीवनाचा "

आनंदच तर आहे
जीवनाचा आधार ।

वाटणार नाही न मग
आयुष्य एक भार ।

सुख दुःखाच्या वाटेवर
रोज करायचे प्रहार ।

त्यातूनच शोधायचे
उत्साहाचे बहार ।

भिजून जायचं त्यातच
हाच जगण्याचा एक सार ।

जन्म मृत्त्यूच्या प्रवासाची
वाट होईल अशीच मग पार ।
Sanjay R.

" बी हॅप्पी "

सहजच बघितला आज
संग्रह तुझ्या फोटोंचा ।
अपुरे पडताहेत शब्द
महिमा तुझ्या सौंदर्याचा ।

मला पण वाटतो हेवा तुझ्या
तुझ्या खळखळणार्या हास्याचा ।
तुझ्या सवे मीही हसावं
क्षण न क्षण व्हावा आनंदाचा ।
Sanjay R.

" रात्र "

अंधार होताच रात्रीचा
लागतात इथे पहारे ।
एका चंद्रासाठी जागती
रात्रभर अगणित सितारे ।

झाडांची मग चाले कुजबुज
सळसळ वाहती वारे ।
रातराणीचा उठता दरवळ
होई बेधुंद अंगण सारे ।

मधेच काजवा चमचम करता
गगनात हसती तारे ।
उधाण येते आकाशाला
काय कुणाचे इशारे ।
Sanjay R.

" देव देवायचा देव "

देव देवायचा देव
येई मानसाले चेव ।
मानुस मने त्याले
सुखी मले ठेव ।

लय करिन मी पापं
नाही मले मंग भेव ।
संग माया तू हाये
महा वाला रे देव ।

देव देवायचा देव
म्होरं चार आने ठेव ।
सांग गाऱ्हाणं त्याले
निवद म्हना तू जेव ।

लागते मले लय
भरू दे माहा पेव ।
किरपा मायावर कर
हायेस ना रे तू देव ।

करू नको कोप कंदी
मले सुखी तू बापा ठेव ।
सांभायजो मले देवा
बुची नारयाची तू ठेव ।
Sanjay R

" गार गार वारा "

होतोय थंड आता
सूर्याचा पारा
पहाटेला असतो
गार गार वारा
रात्र काळोखी
चमचमता तारा
सूर्य किरणांनी नटतो
आसमंत सारा
फुलून मोगरा
करतो इशारा
दरवळतो सुगंध
खुलतो पिसारा
Sanjay R.

" निघायचं का प्रवासाला "

बसून बसून जाणवतो थकवा
शीण आला दिमाखाला ।
विचारांचं जाळं मोठं किती
लागतं काय त्यात गुरफटायला ।

भूतकाळाच्या आठवणी अनेक
लागतो कधी उलगडायला ।
त्यातच मग गुंफून घेतो
नसतं कोणी सोडवायला ।

दिवसा मागून दिवस जातात
वेळच नसतो जगायला ।
दिवस अंताचा येऊन ठेपतो
जातो कसा मग मरायला ।
Sanjay R.

" बळी सांगा हो कुठला राजा "

बळी सांगा आता कुठला राजा
भोगतोय बिचारा कसली सजा ।

सरकारही लुटत आहे त्यासी
व्यापारी मापारी करताहेत मजा ।

फेकतात पैसे किती घ्यायला पिझा
शेतकऱ्याच्या मालाला भाव खुजा ।

फटका संसार त्याचा काय कसली माजा
लटकतो फासावर पाहून कर्जाचा बोजा ।
Sanjay R.

" दिवाळीचे चार दिवस "

दिवाळीचे दिवस चार
तुडुंब भरला बाजार ।
पैसे पैसा एकच विचार
फाटक्या खिशाला लागली धार ।
चिवडा लाडू फटाके अनार
नवीन साडी आणि विजार ।
दग दग सारी थकलो फार
उचलत नाही आता भार ।
धड धड फुटले फटाके चार
सरली दिवाळी नैय्या पार ।
एकत्र आला सारा परिवार
आनंदात न्हालो हाच सार ।
Sanjay R.

" आनंद दिवाळीचा "

दिवाळी सण आनंदाचा
अंगणात उत्सव दिव्याचा
उधळायचा रंग रांगोळीचा
झगमगाट सगळा माळांचा

दिवाळी सण आनंदाचा
वस्तू नवीन खरेदीचा
घर सुशोभित करायचा
सुगंध थोडा वाटायचा

दिवाळी सण आनंदाचा
कपडे घालून नवीन मिरवायचा
दाग दागिन्यांनी नटायचा
घ्यायचा आस्वाद फराळाचा

दिवाळी सण आनंदाचा
पुजन लक्ष्मीचे करायचा
शुभेच्छा देऊन आनंद जपायचा
जीवनात उत्साह भरायचा
Sanjay R.

" श्वास कसा घ्यायचा "

जिकडे तिकडे धुरांचे लोट
श्वास घ्यायचा, कसा ते सांगा
पेट्रोल डिझेलचे वाढलेत भाव
तरीही पंपावर मोठमोठ्या रांगा

धुरच धूर केला जिकडे तिकडे
झाला आहे आता आयुष्याचा पंगा
गाडीत टाकून स्वस्त रॉकेल
निसर्गाशी करताहेत किती हो दंगा

ढीग कचऱ्याचे दिले पेटवून सारे
तांडव धुराचा सुरु आहे सारा
एक एक श्वास जीव घेतोय आता
माणूसच माणसावर करत आहे मारा
Sanjay R.

" दिवाळी "

गरिबा घरी असते हो

रोजच दिवाळी ।

फाटकं घालूनच मिरवायचं

त्यात कसली नव्हाळी ।

गोड धोड कुठलं काय

पोटावर द्यायची टाळी ।

चमचमती रात्रही

जाते अशीच काळी ।

आनंद तुमचाच बघून

गालावर उमलते खळी ।

फटाक्यांच्या आवाजानं

बसते कानठळी ।

दोष नशिबाचा

अंतराला जाळी ।

गरिबा घरी असते हो

रोजच दिवाळी ।

संजय रोंघे , नागपूर

" सासुरवास "

मनात एक आभास
स्वप्नातही सासूच खास
असेल कसा सासुरवास
मनातही चाले ध्यास
कधी वाटायचं
नकोच तो प्रवास
होईल जीवनाचा नाश
बघता बघता आली सासू
म्हणाली गं पोरी
थोडी तर हास
लेक माझीच तू
तुटले सारे फास
आनंदानं बघा आता
घेते मी श्वास
Sanjay R.

" निर्मिती या विधात्याची "

रचले का हे ब्रह्मांड विधात्याने

असेल काय मनात त्याच्या ?

गुरफटली हि धरा सारी

फेऱ्यात जन्म आणि मृत्यूच्या

शोधू चला माझ्यातला मी

शोध तुही तुझ्यातला तू

त्यातच गवसेल कधीतरी

अर्थ एक या निर्मितीचा

Sanjay R.

" कौन हु मै "

कौन हु मै जनता नही
गलत क्या, क्या है सही ।
कहता तो इंसान हु मै फिर
इंसानियत कहां खो गयी ।
Sanjay R.

" नाही भीती मरणाची "

प्रत्येकाला घाई इतकी
लागली ओढ पुढे जायची

कागदोपत्रीच उरलेत आता
ऐसी तैसी नियमांची

पालन कुणीच करणार नाहीत
जवाबदारी शासनाची

अपुरे पडतायेत रस्ते
चिंता फक्त वेळेची

बेलगाम वागणे आमचे
फुरसत नाही क्षणाची

आई बाप बायको पोरं
शोधतील लाकडं सारणाची

शॉर्टकट सदा डोक्यात
नाही भीती मरणाची
Sanjay R.

" नको थांबवू श्वासांना "

शोधू कुठे मी सांग आता
रात्रीच्या त्या स्वप्नांना
भिरभिर भिरभिर नजर माझी
वेध लागले नेत्रांना

हळूच घेते चाहूल तुझी रे
साद हवी या कानांना
शब्दही झाले अबोल माझे
बोलके कर या ओठांना

हिरमुसले हे मन माझे
नको थांबवू श्वासांना
तुझ्या विना रे मी सख्या
लपवू कुठे या असवांना
Sanjay R.

" नको करू नौस "

बाबू देऊ नको धौस
पुरी कर ना हौस

देवा पुढं राजा
कहाले करतं नौस

न्हाई देवाले कमी
वाटी नकु जाऊस

लेकरं बाळं पाय
उपाशी नको ठेऊस

काम धाम सोडून श्यानी
निस्ती सपनं नाकु पाहूस

जग लय मोठ्ठ हाये
लय नको धावूस

परपंच असाच असते
रडगानं नको गाऊस

मेहनतीनच भेटन तुले
मांगं नको ऱ्हाऊस
Sanjay R.

" नवरात्र "

माते तुझे रूप अनेक
नमन करतो मी तुझाच लेक

काली तू महाकाली ही तू
दुर्गा तू माँ भवानी ही तू

तूच अंबा अंबिकाही तूच
चंडिका तू जगदंबा तूच

तू जगत्जननी रागिणी तू
विघ्न नाशिनी ही तूच

भक्ती तू करुणेचा सागर
शक्ती तू कृपेचा जागर

तूच देवी तूच माता
चरणी नमन करतो आता
Sanjay R .

" दिवाळी दसरा "

बघा आली दिवाळी आला दसरा
चेहरा दिसतोय साऱ्यांचाच हसरा

चिंगी मिंगी चा बघा, कसा किती नखरा
नवे हवेत कपडे, सुरु बाजारच्या चकरा

हिला पण हवा, दागिना सोन्याचा खरा
सायंकाळीच जाऊ या, लवकर याल जरा

गर्दी गोंधळ घाई गडबडीत बाजार फिरा
हे हवं, ते हवं, हवा हवा वाटे बाजार सारा

विचार नकोच जास्त फक्त थैली भरा
दिवस सणासुदीचे, खिसा रिकामा करा

बघा आली दिवाळी आला दसरा
चेहरा दिसतोय साऱ्यांचाच हसरा
Sanjay R.

" तीर "

बहकता है दिल मेरा
जब देखता हु 'तेरी यह तस्वीर ।
धडकती है सासे
धुंडती है नजरे तुझे बनके तीर ।
Sanjay R.

" नजरे उदास थी "

आसुओकी एक बुंद
उनकी आखोमे थी ।
फिरभी आपके खातीर
चेहरेपे मुस्कान थी ।।

आखोमे उनके
लाखो अरमान थे ।
ताकते रहे चेहरा
नजरोसे अनजान थे ।

सपनो भरी दुनिया
बसी आखोमे थी ।
न जाने नजरे
फिर भी उदास थी ।
Sanjay R.

" सांग कोण मी कोण तू "

प्रारंभ तू आरंभ तू

धारेचा हा समारंभ तू

सांग कोण मी कोण तू ।

ज्ञान तू विज्ञान तू

केलेस मज सज्ञान तू

सांग कोण मी कोण तू ।

मान तू शान तू

केलेस मज महान तू

सांग कोण मी कोण तू ।

आण तू प्रमाण तू

उंच उंच ते निशाण तू

सांग कोण मी कोण तू ।

संत तू महंत तू

तपस्येचा स्तंभ तू

सांग कोण मी कोण तू ।

शांत तू प्रशांत तू

आकांतातला एकांत तू

सांग कोण मी कोण तू ।

प्रकाश तू अंधार तू

परतीचा एक निर्धार तू

सांग कोण मी कोण तू ।

गंध तू सुगंध तू

सुखसागरात बेधुंद तू

सांग कोण मी कोण तू ।

आनंद तू स्वछंद तू

दुःखाचा निर्बंध तू

सांग कोण मी कोण तू ।

कणात तू गगनात तू

डोळे मिटता साक्षात तू

सांग कोण मी कोण तू ।

आरूप तू प्रारूप तू

अंतरातले स्वरूप तू

सांग कोण मी कोण तू ।

एक तू अनंत तू

दिलास मज का अंत तू

सांग कोण मी कोण तू ।

Sanjay R.

" खाष्ट सासू "

घरात ज्या खाष्ट सासू
सुनेच्या डोळ्यात आसू ।
येईल कसे सांगा जरा
गालावर तिच्या हसू  ।
असेल ती समोर तर
दूरच थोडे बसू ।
धीर धर बाई थोडा
नवऱ्यावर नको रुसू ।
Sanjay R.

" लंगडी गाय "

लंगड्या गायीत वासरू शायन
घेतला लिचोंडा का मनते
आई याले पायान ।

-------------------------------------------

शाना लय बापू
हुशारी  दावते
लंगडा असूनबी दुडु दुडु धावते ।

-------------------------------------------

हुषार लय भारी मलेबी कयते
हुशारी पाऊन त्याची
मन मालं जयते  ।

--------------------------------------------

छटाकभर लेकाचा
देते निसत्या धवसा आनं
जयुन जयुन पहा झाला कोयसा ।
Sanjay R.

" स्वप्नातले जग माझ्या "

सुंदर किती रे राजा

स्वप्नातले जग माझ्या

शृंगार निसर्गाचा

मनमोहक लावण्याचा

सळसळणारा वारा

चमचमणाऱ्या तारा

झुळझुळ वाहते पाणी

पाखरं गाती गाणी

सूर्याची प्रखरता

चंद्राची शीतलता

आवतरते ईंद्राघरची परी

सोबत पावसाच्या सरी

रुणझुण वाजे चाळ

करी मन घायाळ

Sanjay R.

" अकेला "

जब रहता हु अकेला
याद तुम्हारी आती है ।
तस्वीर देखता तुम्हारी
फिर नजर सताती है ।
सफर यह जिंदागिका
हम और तुम साथी है ।
Sanjay R.

" घर "

चार भिंतींना खिडकी आणी दार
आत थाटलेला स्वप्नांचा संसार ।
नात्याला असेल नात्याचा आधार
घराला मिळेल भावनांचा शेजार ।
Sanjay R.

" गळफास "

मिळुन स्वातंत्र्य आम्हास

झालो स्वतंत्र आम्ही जरी ।

मोजू नका हो दिवस

लोटलेत वर्ष कितीतरी ।

करुनी संशोधन अपार

पोचलो आम्ही मंगळा वरी ।

तरी लक्ष कुणाचे आहे

जगतो पारतंत्र्यात शेतकरी ।

रात्रंदिवस मरेस्तो राबतो

एकही दाना नाही घरी ।

वाट पाहतो चातक होऊन

पडतील कधी पावसाच्या सरी ।

बी बियाणे खते औषधे

होतो असाच कर्जबाजारी ।

एकच पाऊस देतो धोका

गाळून पडते मेहेनत सारी ।

कुणास काय जगतो कसा

किंमत शून्य आहे सरकारी ।

घेऊन गळफास लटकतो जेव्हा

करता करविता तोच हरी ।

Sanjay R.