नवरंगांनी रंगलेली ही दुनिया
त्यात रंगच तुझा तो वेगळा ।
चित्रकार तो दूर कुठे अदृश्य
विचार मनात त्याच्या आगळा ।
हिरवी झाडं शुभ्र आकाश
मधेच कुठे होते पानगळ ।
वाहतो वारा कुठून कुठे हा
नाद घुमतो होते सळसळ ।
गर्जती मेघही कधी आकाशी
वीजही जाते लखलख करुनी ।
पावसाची जेव्हा होते बरसात
वाहते पाणी मग लोट धरुनी ।
नदी नाले भरतात तुडुंब
काठ न उरतो जातो विळुनी ।
धरा न उरते मागे ती सरते
जिकडे तिकडे पानी पानी ।
Sanjay R.
गुरू प्रकाशाचे किरण
भरलेले ज्ञानाचे धरण ।
ज्ञानाची ओढ ज्यासी
घेती ते सारेच शरण ।
गुरू करी ज्ञानाचे दान
करी विद्यार्थी ते पठण ।
विद्वेचा घेऊनिया सार
शिष्यांचे होई गठण ।
जीवनाचा करी तो आरंभ
करुनिया विद्या धारण ।
गुरू विना विद्या नाही
हवे नमन कराया गुरुचरण ।
Sanjay R.
आयुष्यच झाले कसे गम्मत
सांगा कुणाची काय किंमत ।
दाखवतो कोरोना सार्यांना भीती
थांबवली जगाची त्यानेच गती ।
शाळा नाही अभ्यास नाही
बघा धूळ खातेय पुस्तक वही ।
घरात राहा छताकडे पहा
खिसा रिकामा उपाशी राहा ।
काम नाही नी रोजगार गेला
खबर नाही कोण कसा मेला ।
असा कसा हा कोरोना आला
विध्वंस दुनियेचा हो करून गेला ।
येतील कधी सांगा परत ते दिवस
देवा तुला रे आता हाच नवस ।
Sanjay R.
