सहजच मनात
विचार आला
सुर्याला इतका
का ताप आला ।
चटचटतं अंग
नि घामाच्या धारा ।
गेला कुठे असेल
थंड गार वारा ।
झाडांचीही पानं
गळुन दुर गेली ।
छोटी छोटी रोपटी
केव्हाच मरुन गेली ।
नद्या नाले विहीरी
सुकुन कोरडे झाले ।
व्याकुळ झाले सारे
गळे सुकुन गेले ।
थेंब थेंब पाणी
मृगजळ झाले ।
डोळ्यातले अश्रु
रुसुन आज गेले ।
Sanjay R.
झाले अधिर मन माझे
लागले वेध मनास माझ्या ।
शोधतो मी मलाच आता
अंतरात काय सांग तुझ्या ।
उडुन गेले ढग सारे
निरभ्र झाले आकाश आज ।
वाढली धग सुर्याची
लोपला त्या नभाचा साज ।
हिरवळ सरली पानही गळले
सळसळ वारा नाही किनारा ।
अंधार रात्री दुर आकाशी
शोधतो मीच तुटता तारा ।
Sanjay R.
असा कसा रे तु मानसा
नकु वाटे तुले लेक लाडाची ।
करु नकु रे असा फरक
देइन तुले थेच सावली झाडाची ।
गर्भामंदीच का करतो तिचा तु अंत
अशानं कसा रे होशीन तु निवांत ।
जलमा आंदिच धाडतो तु तिले
का होशिन रे तु असा मनानं शांत ।
भेद पोरा पोरीचा काउन करतं
सांग लावन कोन माया तुयाशी ।
आसवं पुसाले येयीन बापु थेच
रडनबी थेच घेउन तुले मंग उशाशी ।
नोको लोटु रे असा दुर तिले
हाये थेच एकली मुरती प्रेमाची ।
लाव थोडासाक जिव तिले
होइन जिवनाची तुया पुरती ।
Sanjay R.
भाव भावनांचा हा
खेळ सारा ।
मन मोहुन घेणारा
एक तारा ।
हलकेच स्पर्श करुन
जातो वारा ।
होउन रोमांचित उठतो
देह सारा ।
मनात फुलतो मग
मोर पिसारा ।
Sanjay R.
पडतो का काही फरक
शांतिपुर्ण या सत्याग्रहानं ।
बळी जातोय शेतकरी
फळफळली किती नेतागिरी
बळिराजा तुझ्या मरणानं ।
Sanjay R.
आहे लयच विचारी
गरीब आमचा शेतकरी ।
परी खोदुन आहे मोठी
दरी त्याच्या वाटेवरी ।
वरषानु वरषे चालली
असिच त्याची वारी ।
चोरायचाच गराडा आहे
सभोवताल त्याच्या दारी ।
संकटानी घेरले त्यास
पहा दिशा चारी ।
नाही निसर्गाचा साथ
व्यापारीही झाले भारी ।
पडतो पोटाला पिळा
उघडी नागडी मुलं घरी ।
कधी येशील रे धाउन
सांग तु देवा हरी ।
कधी होतिल का जागे
लोकं हे सरकारी ।
तुटेल नाही तर एक दिस
करा कोनितं काहितरी ।
आसवं डोळ्यात थबकले
एकेक दिवस जातो भारी ।
Sanjay R.
निळ्या निळ्या आकाशात
सुर्याचा एक टिळा ।
गर्मीनं त्याच्या निघतो
भाजुन सारा हुळा ।
चिंब जातो भिजुन देह
होतो निळा काळा ।
आटते पाणी रक्ताचे
तहानेनं व्याकुळ गळा ।
सावलीची माया कशी
लागते धाप सोसताना कळा ।
Sanjay R.
उन्हाळ्यातला एक दिवस
पावसाची झलक दाखवुन गेला ।
आता तर नुसता
महिना मार्चच सुरु झाला ।
हळु हळु सुर्य बघा
लागला किती तापायला ।
आज कसा हा दिवस
उन सावलीचा खेळ सुरु झाला ।
ढगांनी आकाशात
गलबला केला ।
बघुन सुर्य ही सारं
ढगा आड झाला ।
पावसाच्या थेंबांना
उत्साह थोडा आला ।
आ वासलेली धरा
जिव तिचा विसावला ।
कण नी कण धुळीचा
मनसोक्त न्हाला ।
उरली सुरली पानं झाडांची
सरसावली पाणी प्यायला ।
पशु पक्षी झाडे झुडपे
लागले सारे डोलायला ।
उष्ण होउन वाहणारा
वाराही कसा शांत झाला ।
Sanjay R.
चला घेउ या आन
द्यायचा महिलांना सम्मान
पुसुन टाकायचे सारे
पुराणातले अज्ञान
स्त्रीचा मान
पुरुषाची शान
प्रगती पथावर जायचे
सोबतीला असेल विज्ञान
चला घेउ या आन
S. Ronghe
जिवन रंगांचाच खेळ
सुख दुखा:चा त्यात मेळ
हसत हसत जगा नाहीतर
हळुच संपेल ही वेळ
© Sanjay R.
पेटवायची आज होळी
चला निघु या घेऊन झोळी ।
मरे तोवर राबतो कसा
काळ्या मातीत रे बळी ।
घामा रक्ताने तुझ्यारे
झाली ओली माती काळी ।
काळजीनं लेका तुझ्या
पडली गालावर खळी ।
नाही तमा कुणा सरकारी
पडल्या पोटाच्या वळी ।
उपाशी पोट रे तुझे
व्यापारी भाजतो त्यावर पोळी ।
लेकरं तुझी रे राजा
कोरडीच वाजवतात टाळी ।
येयील कधी किव तुझी
फोड रे तु आता किंकाळी ।
नको झेलुस घाव आता
टाक पेटवून एकदाच होळी ।
लाकडंही नको ठेवु बाकी
कळेल सार्यासी मग दिवाळी ।
© Sanjay R.
