TRबापू झाला मोठा
लगन त्याच कराचं ।
पोरगी निंगलो शोधाले
सगळ्यायले होतं सांगाच ।
दिसरात डोक्यात इचार
कसं काय थे कराचं ।
पोट्ट म्हणे बहीन
मधुरीलेच घरी आनच ।
म्या मानलं बावा
दाव मले तुयी माधुरी ।
मनानं तुयाच करू लगन
होऊ दे इच्छा तुयी पुरी ।
घेऊन आलं पोट्ट मोठं
शेनीमाच एक पोस्टर ।
म्हने हे व्हय थे माधुरी
नवराबी हाये तिचा दाकटर ।
समजेच न्हाई मले काई
डोकं फिरलं का याचं ।
माधुरी वानी आसन कोनी
त उरकून टाकू त्याचं ।
मंग शोधली म्या एक
दिसे डिकटो माधुरी ।
मनल जमते कारे बापू
हाये थोडीशी कारी ।
बापू बी मानला जरा
करा काय लागते गोरी ।
लेकरं झाले का मंग
हालवंन माही माय दोरी ।
ठरलं लगन मंग त्याच
50 मन्दिच कराचं ।
वाचतेत ना पैसे बी
कोरोना मन्दिच उरकवाचं ।
झालं सारं झक्कास
सगळेच झाले खुश ।
पुसला म्याबी घाम
हाये सुनंले कामाची हाऊस ।
Sanjay R.
जीवनाचा काय भरोसा
घे ना जगून तू आता ।
पायावर तुझ्या उभा केला
तुझेच ते रे माता पिता ।
कर सेवा थोडी त्यांची
सर्वस्व सारे दिले तुला ।
तुझ्या विना रे कोण आता
जाग जरा रे तू मुला ।
वृद्धत्व तर अटळ आहे
जगला तू जर आयुष्य सारे ।
विसरू नको जीवनाला तू
सूर्य दिवसा रात्री तारे ।
धाडू नकोस वृद्धाश्रमी
आनंदाचे होतील फुले ।
प्रसंग असाच येईल तुजवर
बंद खोली आकाश खुले ।
Sanjay R.
कधी पाहताच क्षणी प्रथम
वाटते व्हावी खूप जवळीक ।
ओढ लागते मग मनाला
नसते तीही कधी क्षणिक ।
लागते मन मग झुरायला
होते आस अधिकाअधिक ।
अन्न पाणी लागे ना गोड
होई क्षुधा अति अगतिक ।
प्रेमच कदाचित असावे ते
वेदना असते ती आंतरिक ।
नजरेला लागती वेध किती
प्रेमाची अवस्था ती भावनिक ।
Sanjay R.
विचार तुझे निष्पाप
काढी शत्रूचा ताप ।
सगळेच करिती जाप
गाजवितो तू प्रताप ।
दुष्मना लागते धाप
अंतरात सोडतो छाप ।
सैनिक तू सीमेवरचा
अतिरेक्यांना मिळे शाप
शहीद जेव्हा तू होतो
झुकतो माथा आपोआप ।
Sanjay R.
" हरवले बालपण "
भीती कोरोनाची मनात
बालपण चालले घरात ।
नाही मित्र नाही मैत्रीण
वेळ काढणे घरात कठीण ।
शाळा नाही अभ्यास नाही
खेळू कुणाशी सांगा काही ।
टीचर येतात ऑनलाइन कधी
नेटवर्क नसते मोबाईल मधी ।
आई बाबांची मिळते माया
सम्पू दे कोरोना विठू राया ।
शाळेत जाईल खेळील खूप
बालपण असे करू नको चूप ।
Sanjay R.
आठवते अजून
तुझी आणि माझी
ती पहिली भेट
झाली नजरा नजर
गालात हसलीस आणि
घर केलंस काळजात थेट
विसरलो मी सारंच
तू कुठे मी कुठे पण
आठवते पहिली भेट
आठवत नाही काहीच
आठवते फक्त तूच आणि
तुझ्या घराचं गेट
नेहमीच असायचं बंद
रस्तेही अतीच अरुंद
सुटलं सारं झालो लेट
बरंच झालं सुटलं सारं
मनात नव्हतं कुठलं वारं
विसरलो ती पहिली भेट
पुसट झाल्या आठवणी
नाही काळजात कोणी
आता बंद केलं मीही गेट
Sanjay R.
उठताच सकाळी
हवा एक चहा....
कामाची सुरुवात
नंतरच पहा...
पाहुणा मेहुणा
असो कोणीही....
आदरातिथ्य करायचे
देऊन चहा....
चहा विना टाइम पास
काम कठीण महा....
असेल वेळ काढायचा
तर सोबती होतो चहा.....
भूक असो नसो
केव्हाही चालतो चहा....
नाही मिळाला चहा तर
लागते रुख रुख पहा.....
राग असो प्रेम असो
चमकतात तारे.....
चहासाठी कधी कधी
दुखते डोके सारे....
चहा चहा म्हणताच
तलफ येते भारी......
चहा पिऊन बघा
फिरून येते हुशारी....
सवय चहाची
नसेल हो बरी.....
प्रियकर चहाचे
आहेत खूप तरी.....
Sanjay R.
