जिवनाचा आधार

जिवनात वळण येती चार
निघालो होउन मी त्यावर स्वार ।

बाल्यावस्था होती गोड फार
आई दिलास तु मज आधार ।

युवावस्थेत भेटली मीत्र अपार
बाबा नव्हता तुमचा कशास नकार ।

ग्रुहस्थावस्थेत मी आता
पार पाडीतो कर्तव्य माझे
सोबतीला आहे परिवार ।

कशी असेल व्रुद्धावस्था
पडला मोठा मज विचार ।

वासरतात सारे का व्रुद्ध आईबापा
झेलावे लागतील मजही ते प्रहार ।
Sanjay R.

रंग जिवनातले

प्रगटतात शब्द
रुपानं कवितेच्या ।
शोधतात किनारा
भावना मनाच्या ।
कधी अल्याड
कधी पल्याड
गाठी असतात
आठवणिच्या ।
Sanjay R.

कधी सुखाची
कधी दुखा:ची
कविता असते
मनोगताची ।
हास्याविण
होइल कशी
ती जन्मोजन्मीची ।
Sanjay R.

यादोमे तु
मेरी ख्वाबोमे तु ।
तुही तु बसी
मेरी सासोमे तु ।
Sanjay Ronghe

जिवनात बघा
आहेत नवरंग
कधी सुखात दंग
कधी दुखाच्या संग ।
Sanjay R.

कविता घेते
काळजाचा ठाव ।
कधी आनंदाचे नाव
कधी दुखाःचे घाव ।
Sanjay R.

बघ थोड आकाशी
फुलला तिथे कल्पतरु ।
देउन पंखांना गती
क्षितिजाची वाट धरु ।
Sanjay R.

अनोखी अदा

उनकी अदाओके
अब क्या कहेने ।
सुदरसी हसी
यही उनके गहेने ।
बस जाये दिलमे
सच होगे सपने ।
Sanjay R.

हीच ती अनोखी
वेगळी तुझी अदा ।
हास्याची एक कळी
सुखावते मज सदा ।
Sanjay R.

बाप्पा मोरया

चला जाउ या
बाप्पांच्या दर्शनाला ।
करु या आरती
मोदक असतील प्रसादाला ।
हर्षोल्हास जिकडे तिकडे
आनंदी आनंद सगळीकडे ।
मोरया मोरया
क्रुपा करा आमच्याकडे ।
Sanjay R.

महादेव भोळा

ष्रेम निर्मळ भावनांचा मळा
प्रत्येक जण इथं होतो खुळा ।
मनात एकमेकासाठी वाजे खुळखुळा
कधी आईचा तानुल्यासाठी कळवळा ।
Sanjay R

हिंदी राष्ट्र भाषा अमुची
देइ नव दीशा समुची ।
Sanjay R.

पार्वतीचा महादेव भोळा
त्याच्या नंदी चा हा पोळा ।
बळी पुजतो नंदी बैल
करुनी पक्वान्न सोळा ।
कुठे भरते गोटमार
कुठे गाढवांचा मेळा ।
नागपुरात निघते मारबत
कुठे चाले अम्रुत सोहळा ।
Sanjay R.

" शेतकर्याची व्यथा "

लय काम असते
वरसभर बघा ।
नांगरन वखरन
समदच जोखा ।
बीना बैलान
पान नाइ हालत ।
खाचर बंडी
कहीच नाही चालत ।
लय कामं रायते
बैलच वायते ।
मुन त्याच्या पुजेचं
शेतकरी पायते ।
Sanjay R.

ठाउक नाइ आता
सांगु कसं पावसाले ।
डुबली अमदा शेती
काहीच न्हाइ जगाले ।
भुकेनं रडते पोरं
बायकी बी बिछान्याले
कस जगाचं आता
सांगन कोनी आमाले ।
Sanjay R.

" तुझी अदा "

खळखळुन हसायची
हीच तुझी अदा ।
मनाला सुखाउन जाते
आणी होतो फीदा ।
Sanjay R.

वाह वा
क्या अदा ।
हो गये हम
आपपे फीदा ।
मुस्कुराती रहो
तुम सदा ।
ना होना कभी
हमसे जुदा ।
साथ होंगे आपके
आपके सदा ।
जिंदगीका यही
करते है वादा ।
Sanjay R.

याद जब आये

याद जब उनकी
दिलमे आये ।
सामने हम तब
उनको पाये ।
आंखे भी कुछ
बहकसी जाय ।
चेहरेकी अदा
प्यार झलकाये ।
ओठ भी फीर
गीत गुनगुनाये ।
Sanjay R.

" हरपले बालपण "

गेले ते दिवस लहान पणातले
पुढे आलो आता क्षण जिवनातले ।
वाटायचं तेव्हा केव्हा होइल मोठा
छळतात सारे जिव आपला छोटा ।
मनात यायचं तेव्हा होउ दे मोठ
खुप असेल पैसा नसु आपण छोटं ।
मोठं झालं की मस्त फिरायचं
मनाला वाटेल तसच करायचं ।
रागावणार नाही कोणी
खुप हसायचं मस्तीत जगायचं ।
गाडी घोडा असेल सोबत
वाट्टेल तसे फिरायचे ।
चुकुन कोणी बोललं तर
जोरात आवाज चढवायचे ।
काहीच नाही जमत मन करपलं
मोठं होउन कसं बालपण हरपलं ।
Sanjay R.

गरीबी

तुच रे जवाबदार माणसा ।
नकोच ना तला पाउस ।
तोडुन जंगल उजाडलं सारं ।
फिटउन घे आता आपलीच हौस ।
Sanjay R.

गरीबीच आहे
पाया आमच्या देशाचा ।
दाखवतो दया माया
हा किती मोठेपणा
आमच्या मनाचा ।
सगळेच दाखवतात
थोडी कळकळ आणी
चिमुटभर मळमळ ।
थंडच आहे रक्त उरात
देणे घेणेच नाही कुणा
होणार कशी सळसळ ।
जगतो बिचारा कसातरी
अन्नासाठी दारोदारी
मेला गेला नाही सुतक ।
दिली म्हणे सरकारनं
अन्न सुरक्षेची हमी
का मग ही अन्नाची कमी ।
Sanjay R.

रात्रीचे काही वेगळेच रंग
सगळेच कशे असतात दंग ।

हवेत दरवळतो रातराणीचा  सुगंध
चंद्र असतो मस्तीत चांदणीच्या संग।

मधेच चमचमतो कळोखात काजवा
रातकिड्यांची समधी होते भंग ।
Sanjay R.

जायचं जर असेल जिवनात पुढे
अभ्यासाचे ओझे वाहायचे थोडे ।

एक एक पाउल मग ठेवायचे पुढे
सर होतील श्रमाने सारे विद्येचे धडे ।

झिजवायचे आपले पायातले जोडे
शर्यत जिवनाची जिंकतील घोडे ।
Sanjay R.

किती तु लावलीस ओढ
तुझ्या विचारानी  मग
वाटतं सारंच गोड ।

तुझं हळुच हसणं आणी
तिरक्या नजरेनं बघणं
दोन्हीची अप्रतीम जोड ।
S. Ronghe