चिंता सांग तुझी कुणाला
लहान तू रे असताना
चिंता आई बापाला ।
विवाहित होताच तू
काळजी तुझी पत्नीला
धागा आयुष्याचा बांधलेला ।
होतोस तू बाप जेव्हा
असते काळजी लेकरांना
तुही त्यांच्याशी जुळलेला ।
समाजाशी तुझे देणे घेणे
आठवतो तू ज्यांना ज्यांना
असते तुझी काळजी त्यांना ।
नाती गोती ही जवळची
करतात तेही काळजी तुझी
विचार थोडे तू मनाला ।
घे थोडी काळजी तुही
जीव लाव तू जीवाला
लाभेल अर्थ या जीवनाला ।
Sanjay R.
जीव जगण्यावर जडला
वाटते भीती मरणाची ।
पेटली आग या अंतरात
लागली रास सरणाची ।
डोक्यात वादळ विचारांचे
मीमांसा करतो कारणांची ।
सुख दुःख भाग जीवनाचे
ओढ अजूनही जगण्याची ।
Sanjay R.
कष्ट किती तिचे
कळले मला आता ।
सारेच आहेत घरात
भीती पाई कुठे जाता ।
मांडतो मी पसारा सारा
जीव जातो उचलता उचलता ।
मीच ठेवतो उचलून मग
बदललो किती पाहता पाहता ।
खाणे पिणे उचल घाचल
काम तिचे समजले आता ।
घरी राहून कळले सारे
शोभतो आता मी पिता ।
Sanjay R.
जुळलेली सगळी नाती जिथे
ती माय माऊली माती इथे ।
हसवते खुलवते करते संगोपन
देते आनंद फुलऊन हे जीवन ।
क्षणोक्षणी येते तीच धावून
शेवाटीही घेते स्वतःत सामावून ।
Sanjay R.
अग ये आजी
आवडती तू ग माझी ।
करमत नाही तुझ्याविना
लाडकी किती मी तुझी ।
रागावते ना आई जेव्हा
आठवण येते ग तुझी ।
घेऊन कुशीत तुझ्या
पुसतेस आसवं माझी ।
पुरवतेस लाड माझे
प्रेमळ किती तू आजी ।
जायचं नाही सोडून कधी
आहेस सावली तू माझी ।
Sanjay R.
हाक देतो अंतरातला आवाज
सांगतो तोच धोक्याचा अंदाज ।
ओळखुन सजवा जीवनाचा साज
सुखी जीवनाचे आहे हेच राज ।
Sanjay R.
निघू नका बाहेर
घरीच थोडे थांबा ।
कोरोना आला घरात
तर होईल तितम्बा ।
कोरोना आहे महामारी
ओळखा हे संकट ।
पाळले नाही नियम तर
जीवच येईल आंगलट ।
मी जगतो , तुम्हीही जगा
थोडे दिवस घरात बसा ।
आपोआप जाईल कोरोना
घरच्यांसोबत थोडे हसा ।
खूप उधळला पैसा
आता जरा शांत राहा ।
जिवापुढे सारे शून्य
काळजीने आता घर पहा ।
Sanjay R.
चाले जीवनात पळापळ
होते नुसती धावपळ ।
डोंगर कामाचा घेऊन
रोजचीच होते सकाळ ।
खिशाला ही असतो
नेहमीच पैशाचा दुष्काळ ।
हसतो फुलतो थोडासा
जेव्हा येते आभाळ ।
भुकेला असतो नेहमीच
कोरभर भाकरीचा जाळ ।
येईल जेव्हा पैसा तेव्हा
होतो साजरा सण दिवाळ ।
Sanjay R.
कधी इबोला तर
कधी येतो कोरोना ।
जीवनाच्या या यात्रेत
व्हायरसचा हो रोना ।
खेळच आहे जीवन
बघता बघता जाते ।
क्षणही नाही लागत
सारे इथेच राहते ।
कालच तर बरे होते
काय हे असे झाले ।
नाती गोती, सम्पत्ती सारी
सोडून हो ते गेले ।
आहे असेच जीवनाचे
दिवस आजचा तुम्ही जगा ।
काय त्या मनात यमाच्या
देईल कधी तो दगा ।
Sanjay R.
दुःख उरात किती सांगू कसे
जाऊ नको तू दिसण्यावर ।
बांधून दुःखाची मोळी ती
करते मात संकटावर ।
खोचून पदर कमरेला
काढते तोड जगण्यावर ।
स्त्रीच या घराचा आधार
अभिमान तिच्या असण्यावर ।
काळजातले पाणी तिच्या
नाही दिसणार डोळ्यावर ।
सुखी संसाराची किल्ली तीच
जाऊ नको तिच्या हसण्यावर ।
Sanjay R.
कामाचा डोंगर त्यात
घडीभराचा विसावा ।
सगळाच वेळ मस्त
कामात जावा ।
फुरसतिचा कधी
एकही क्षण नसावा ।
टेन्शन कामाचे पण
चेहरा हसरा दिसावा ।
पोटासाठी कष्ट सारे मात्र
वेळ आपला असावा ।
जीवन आहे असेच
त्यात हवा थोडा विसावा ।
Sanjay R.
बहिणींच प्रेम
असते किती दृढ ।
नसते त्यात हो
कुठलेच गूढ ।
भावांच्या प्रेमाला
लागतो मूड ।
काही नाती तर
असतात फक्त सूड ।
आशय त्यांचा असतो
भुर्रकन रे तू उड ।
डोक्याला भार
अंतरात तुड तुड ।
पाण्यातला बुडबुडा
खोलात जाऊन बुड ।
Sanjay R.
परंपरेत बांधलेलो आम्ही
चाकोरीत त्या जगायचे ।
नियम केलेत समाजाने
त्यांनाही आपण पाळायचे ।
विचारांना कुठे कशाच्या मर्यादा
नियमात म्हणून वागायचे ।
आचार विचार समाजनुरूप
ठेऊन आपण राहायचे ।
परंपराही काही भोळ्या
त्यांना आपण सोडायचे ।
चांगले ते घेऊन सारे
दुःखाला दूर सारायचे ।
Sanjay R.
नशिले तुझे ते डोळे
त्यात आसवांचे तळे ।
मन माझे ही खुळे
नजर मग ना ढळे ।
काजळ त्यात काळे
वाटे आकाश निळे ।
नजरेला नजर जुळे
लक्ष परत परत वळे
मन तिथेच खिळे
हृदयास माझ्या छळे ।
अंतरात विचार भोळे
शोधात तुझ्याच जळे ।
लावू नकोस ताळे
तुजविण हळहळे ।
Sanjay R.
