दुःख उरात किती सांगू कसे
जाऊ नको तू दिसण्यावर ।
बांधून दुःखाची मोळी ती
करते मात संकटावर ।
खोचून पदर कमरेला
काढते तोड जगण्यावर ।
स्त्रीच या घराचा आधार
अभिमान तिच्या असण्यावर ।
काळजातले पाणी तिच्या
नाही दिसणार डोळ्यावर ।
सुखी संसाराची किल्ली तीच
जाऊ नको तिच्या हसण्यावर ।
Sanjay R.
No comments:
Post a Comment