दुःख बघायला जरा
गरीबा घरी जावे ।
दुखातही हसतो तो
त्याच्या संसारास बघावे ।
दुःखाचे घेऊन ओझे
जगतो रोजचा दिवस ।
घरात नसतो दाना
करेल कशाचा नवस ।
कुणी असतो आजारी
सदा असतो कर्जबाजारी ।
औषध डॉक्टर कुठे
नसतो मदतीला शेजारी ।
रोज तिथे उपवास
संथ चालतात श्वास ।
चार भाग होतात
असेल जर एक घास ।
अंगात फाटक्या चिंध्या
त्यावर निघतो आज ।
तेच तर उरले आता
बाळगू कुणाची लाज ।
डोक्यावर कुठले छत
येतो ऊन पाऊस वारा ।
ठिगळ लावून सरले
उरला फटका पसारा ।
Sanjay R.
No comments:
Post a Comment