निघाल्या गोपिका
यमुनेच्या तीरी ।
शोधती साऱ्या
कुठे तो श्री हरी ।
बाळ तो गोपाळ
बसून झाडावरी ।
बघतो तिथून
कसा भिरीभिरी ।
झाली राधा उदास
कन्हा येईना तरी ।
हळूच उठले सूर
वाजली बासरी ।
राधा शोधते मुरली
झाला आनंद भारी ।
दिसेना कन्हैय्या
शोधे दिशा चारी ।
झाडावर गवसला
नटखट मुरारी ।
Sanjay R.
No comments:
Post a Comment