वाट मनाची वेडी वाकडी
आहे किती ती अवघड ।
निघतो चालाया मी जेव्हा
होते जीवाची तडफड ।
एक एक पाऊल ठेवता
होते किती ती पडझड ।
चाललो उठून मी परत
करे छाती मग धडधड ।
गेली जाळून सारी स्वप्न
आता उरली फक्त राखड ।
उचलाया नाही कोणी
देईल हवाच तिला पाखड ।
Sanjay R.
No comments:
Post a Comment