माझ्या कविता - By Sanjay Ronghe
भाग्याची रेषा पुसली लक्षुमी तुही रुसली ।
नाही आधार उरला मुक्काम नाही सरला ।
जीवनाचे भोग भोगतो फटक्यात मीही जगतो ।
वाट मी एकच बघतो कुठे अनंतात तारा दिसतो । Sanjay R.
Post a Comment
No comments:
Post a Comment