म्हाया वऱ्हाडाची माती
फुलवते सारी नाती गोती ।
धनी राबतो थे शेती
होतो वला पावसाच्या घाती ।
पऱ्हाटीले फुटते पाती
वळे कष्टाच्या वाती ।
तवा येयी पयसा हाती
पोसे मानसाच्या जाती ।
घास दोन सारे खाती
कधी उपासाच्या राती ।
तुटे निसर्गाची गती
हाती ढेकलाची माती ।
दिस हपत्याचे साती
जीव उरफाटा घेती ।
अभंग तुकोबाचा गाती
फुले इंच इंच छाती ।
सपन उद्याचे पाहती
झोप सुखाची राती ।
Sanjay R.
No comments:
Post a Comment