माणसाचा आला अंत

नशिबाने घेतले वळण
गरीब झाला श्रीमंत ।
पैशाला नाही किंमत
कोणी झाला संत ।
युद्धाचे वादळ इथे
माणसाचा आला अंत ।
रक्ताचा वाहतो पाट
नाही कुणाला खंत ।
Sanjay R.

नशिबाचा खेळ न्यारा

नशीबच असते असे
वळण त्यात किती कसे ।
वर खाली मागे पुढे
रस्ता सरळ कधीच नसे ।

दुःखाचा कधी येतो पूर
कधी कुणासाठी मन आतुर ।
आसवांचा वाहतो लोट
काळाकुट्ट समोर धूर ।

हळुवार पावलांनी येते सुख
कशाची तरी मनात रुख रूख ।
मोह माया अनेक ज्वर
संपता संपेना मग भूक ।

नशिबाचा खेळच न्यारा
अचानक येतो कधी वारा ।
होत्याचे नव्हते होते
उडून जातो सारा पसारा ।
Sanjay R.

संधी

मिळते कुठे परत परत
संधी चे करावे सोने ।
डोक्यात नको विचार
द्यावे सोडून जुने ।
Sanjay R.

असा कसा रे माणूस

असा कसा रे देवा
तू बनविला माणूस ।
लोभी लबाड किती
चांगला कसा म्हणुस ।

अंतरात त्याच्या क्रोध
जसा जळता निखारा ।
नाही त्यास थोडे मन
वाटे कोराच चुकारा ।

कळेना काय मनात
नारीचा नाही त्यास मान ।
सदा दिसे विचारात
करी स्वतःचा अभिमान ।

मन त्याचे किती कठोर
आवाजात त्याच्या दहाड ।
कष्टाला नाही येत मागे
फोडतो दगडाचा पहाड ।

असेल कुऱ्हा जर मनात
तर जुळेना त्याची नाळ ।
देऊनी साऱ्यासी आधार
करतो घराचा सांभाळ ।

बाप म्हणून मिरवण्या
झेलतो किती तो प्रहार ।
माणसासारखा माणूस
नाही कधी मानत हार ।

डोळ्यात नाही अश्रू
दणकट त्याची छाती ।
मावळ तो होतो जेव्हा
काय उरते त्याच्या हाती ।

शब्दाला देतो तो मान
पाळतो देऊनही प्राण ।
मिळेल कुठे असा माणूस
खोदा किती जरी खाण ।
Sanjay R.

चला गाऊ अभंग

चला गाऊ अभंग
मन होईल हो दंग
विठ्ठल नमाचा गजर
भक्तीचा तिथे रंग ।
सोबतीला वाजे जसा
तालावरती मृदुंग ।
भास होतो जणू
हरी आहे संग संग ।
चला गाऊ अभंग
मन होईल हो दंग ।
Sanjay R.