दगड मातीची ही वाट
बाजूला झुडपे ही दाट ।
दूर दूर किती ती जाते
आहे तिचा वेगळा थाट ।
पाहिले सोडून एकदा
विचारात झाली पहाट ।
धरून पुन्हा मी निघालो
पाहू जाते कुठे ती वाट ।
सुटता सुटेना तो नाद
पडेल परत का गाठ ।
पुन्हा तो दिवस सरला
सांग सोडू कशी मी पाठ ।
अबोल हा इथला वारा
शब्द ऐकण्या झालो ताठ ।
ऐकू दे तू शब्द एकदा
नदीला ही असतो काठ ।
Sanjay Ronghe
No comments:
Post a Comment