एकांतात क्षणभर डोळे मिटता
आठवतो मज तो इतिहास जुना ।
तुजविण वाटे नको मज काही
समजावु कसे मी माझ्या मना ।
ह्रदयात माझ्या डोंगर आठवणिंचा
त्यातच शोधतो मी पाउल खुणा ।
ये परतुनी अंतरात माझ्या
फुलु दे अंगणात मोगरा पुन्हा ।
रोज बहरतो गुलाब अंगणी
पाकळ्यांचा सांग तु काय गुन्हा ।
झालेत कठोर काटे किती
मोगर्याविना किती गुलाब सुना ।
Sanjay R.
जमाना था वो
निकलते थे जब
लेकर सब झंडा ।
आजादीकी चाहतमे
जलती मशालको
दिये थे वह खंदा
देखो आजकल
निकलते हम लिये
पत्थर और डंडा ।
बरबादीका अब
न कोयी गम
जमाना हुवा अंधा ।
हसते हसते वो
पहन लेते थे तब
फासी का फंदा ।
अब तो राजनिती
और पैसोका ही
हुवा यह धंदा ।
न बचा अब राजगुरू
भगत सिंग जैसा
कोयी एक बंदा ।
इंसानोनेही तो
इंसानोको अब
कर दिया है गंदा ।
Sanjay R.
सकाळ असो वा संध्याकाळ
आकाशात रंगांचे मायाजाळ ।
विविधतेने नटलेले आभाळ
जपते मनही प्रसन्नतेची माळ ।
Sanjay R.
दिलने जब तुम्हे
याद किया ।
तब तब हमने
तुमको पाया ।
दिलमे है रक्खा
बस एक साया ।
हो वह तुम या
तुम्हारी छाया ।
कौन अपना
कौन पराया ।
तुमही तुम हो
मेरी काया ।
Sanjay R.
मनात विचारांच
महा जंजाळ ।
घोंगावतात सारे
होताच सकाळ ।
गुणगुण त्यातली
असे गोड मधाळ ।
जिवनासी करी मग
तिच रसाळ ।
Sanjay R.
