चक्र निसर्गाचे बघा
कसे कुणा सांगावे ।
गाण प्रितीचे
हळुच गुणगुणावे ।
गुलाब मोगरा
निशिगंधानेही फुलावे ।
मनमोहक गंध त्यांचा
धुंद धुंद व्हावे ।
निळ्या आकाशी
एकत्रित ढगांनी व्हावे ।
मुसळधार पावसाने
धरेवरी उतरावे ।
लहान थोरांनी
त्यात भिजुनी घ्यावे ।
किलबील पाखरांची
उडती आकाशी थवे ।
खळखळ पाण्याची बघा
तुडुंब भरले तळे ।
फुलुन आली धरा
घेउन रुप नवे ।
Sanjay R.
निघतात ती पाखर
दिवेलागणीला घराकड ।
सुर्यह लोटुन देतो
प्रुथ्वितल अंधाराकड ।
Sanjay R.
यंदा पावसाने
रचले एक नाटक ।
बळिराजा आकाशी
बघतो एकटक ।
Sanjay R.
आतातरी पाउस येउ दे ।
धरती ओली होउ दे ।
जिवात जिव माझा येउ दे ।
हिरवा निसर्ग आम्हा पाहु दे ।
आनंदात सार्यान्ना न्हाउ दे ।
दोन घास प्रेमान खाउ दे ।
Sanjay R.
चातका परी डोळे लाउनी
बघतोय तो आकाशी ।
नारायणा दुख: आमची
होत आहेत रे भारी ।
लोटुन दे पुर आसवांचा आता
नकोरे सांगु जाण्या फाशी ।
Sanjay R.
टोचलेला काटा
निघाला तर बर ।
नाहीतर देउन जखम
सलतो अंगभर ।
Sanjay R.
कीती रे बघायची वाट तुझी
कासेवीस होतो जीव आता ।
सार्यांनाच लागली आस तुझी
भिजउनी शांत कर मन आता ।
Sanjay R.
फुलांनी करु या स्वागत
तुझ्या माझ्या मैत्रीचे ।
खुप बरस रे पावसा
काम नाही आता छत्रीचे ।
Sanjay R.
नियम तर आहेत सारे ।
पालन त्यांचे होत नाही ।
सवयच अशी जडली ।
शिक्षेच मुळीच भय नाही ।
Sanjay R.
नको रे धाडु तु आम्हा व्रुद्धाश्रमी
माया का दीली तुज आम्ही कमी ।
आहेस तु आमच्या पोटचा गोळा
विचार कसा आला असला खुळा ।
कीती रात्री जागल्या आमही त्या काळ्या बाबांची कष्ट कसा विसरलास रे बाळ्या ।
प्रेमळ तुझ मन का झाल इतक कठोर थकलो रे आम्ही आता नको होउ निष्ठुर ।
मोठा तु झालास आणी खुप हो मोठा
नशीबच खोट आमच पैसाही खोटा ।
Sanjay R.
मुलं मोठ्यांना कीती मीस करतात ।
थोड दुर होताच खुप रडतात ।
मोठी होताच मात्र स्वता:च दुर होतात । आईबाबांना आपल्या त्रास देउन रडवतात । Sanjay R.
देउनी जन्म त्यांना
अभागी झालो स्वता: ।
फुलवला जन्म त्यांचा
मरण देताहेत आता ।
sanjay R.
कर्म धर्म संयोगाने
शिकलो आम्ही
जिवनाचा मर्म ।
क्रुतीत आणता आणता
मात्र किती कसे
झालो आम्ही बेशर्म ।
sanjay R.
आभाळ गरजले
विज कडाडली ।
कायरे पावसा
चिंता कीती तु
आम्हा लावीली ।
गरीब श्रीमंत
व्याकळ झाले ।
तुजवीण जिवन
कैसे चाले ।
Sanjay R.
