नेम नाही

आवडी विना प्रेम नाही

प्रेम हा काही गेम नाही  ।

जडते घडते कुठे कळते

माझाही आता नेम नाही ।

Sanjay Ronghe

तीळ गुळ

शब्द दोन मज हवे गोड

तीळ गुळाची त्याला जोड ।

रुसवा फुगवा आता सोड

मैत्रीत सांग कशाची होड ।

Sanjay Ronghe

अशी असतात नाती

होते पुढ्यातच जेव्हा
प्रश्न अंतरात किती  ।
कुठे शोधशील आता
झाली अवघीच माती ।

गोंजारले फुला संम
हळव्या मनाची प्रीती ।
रोपट्याचे झाड झाले
काय उरले या हाती ।

स्वप्न मनात तूझ्या रे
साथ हवी तुज होती ।
पुसल्या वाटा इथल्या
वाटते कशाची भीती ।

जळू दे निरंजन आता
ज्यासाठी पिळल्या वाती ।
आभाळ बघ मोकळे
अशी असतात नाती ।
Sanjay Ronghe

उदास मन

कवितेला हवी

शब्दांची साथ ।

हळव्या मनाला

हृदयाशी गाठ ।

डोळ्यातले भाव

नजरच जाणते ।

अंतराचा ठाव

गालावर आणते ।

शब्द बोलण्या

जिव्हा थरथरते ।

भावना उठता

अंग सळसळते ।

उदास मन

फिरते पाठ ।

आसवांनी मग

भरतो काठ ।

Sanjay Ronghe

काठ

दगड मातीची ही वाट
बाजूला झुडपे ही दाट ।
दूर दूर किती ती जाते
आहे तिचा वेगळा थाट ।

पाहिले सोडून एकदा
विचारात झाली पहाट ।
धरून पुन्हा मी निघालो
पाहू जाते कुठे ती वाट ।

सुटता सुटेना तो नाद
पडेल परत का गाठ ।
पुन्हा तो दिवस सरला
सांग सोडू कशी मी पाठ ।

अबोल हा इथला वारा
शब्द ऐकण्या झालो ताठ ।
ऐकू दे तू शब्द एकदा
नदीला ही असतो काठ ।
Sanjay Ronghe

वर्ष गेले पूर्ण

वर्ष गेले पूर्ण पण

वेळ आहे अजून ।

नव्विन आले आता

कसे सजून धाजून ।

जुने तेच गेले

जाऊ दे ना उडत ।

गोंधळ होता सारा

होते किती रडत ।

पाहू आता नवे

काय काय होते ।

ये सोबत जरा

जाऊ जिथे नेते  ।

उरले सुरले मन

भिजेल थोडे वाटते ।

जुन्यांच्या आठवणींनी

हृदय माझे दाटते ।

गळा येतो भरून

डोळ्यातही आसवं ।

नको विचार करू

आहे जगच फसवं ।

Sanjay Ronghe

मैत्री चे जगच वेगळे

मैत्री चे जगच वेगळे

जमतात जिथे सगळे ।

नाते जरी नसले तरी

असतात सारेच आगळे ।

उडवतात मग कशी

एकमेकांची दांडी ।

जणू प्रत्येकाच्या हाती 

असते जादूची कांडी  ।

उजाडताच येते आठवण

भेटल्याशिवाय गमत नाही ।

मित्रंशिवाय जवळचा तर

दुसरा कुणी असत नाही ।

घरी जे जे नसेल माहित

तेही जाणतात मित्र सारे ।

मैत्री मधे जीवही देतील

तोडून कठीण सारे पाहरे ।

गरीब श्रीमंत न भेद कुठला

मैत्री विना तो कोण सुटला ।

कृष्ण सुदामा सखे सोबती

धागा तोही नाही तुटला ।

Sanjay Ronghe

आस

सांग मी तुज शोधू कुठे
का असा तू लावला ध्यास ।
मनात आठवणींचा सागर
नी मिलनाची आहे आस ।

भिर भिर ही होते नजर
पडतात मंद का हे श्वास ।
का धडधडते ही छाती
वाटतो बरा का एकांत वास ।

हरवतो मग मीही मलाच
सोसतो हवे नको ते त्रास ।
एकेक क्षण होतो कठीण
चढते धुंद नी तुझेच भास ।

सारून तो मधला पडदा
ये ना सखे मज तुझा हव्यास ।
तुझ्याविना नको मज काही
आहेस तुच माझा एक श्वास ।
Sanjay Ronghe

मज ते काय हवे

शब्दांनी तुझ्याच आता
गुंफले मी हे काव्य नवे ।
बघ डोळ्यात. तू एकदा
दिसेल मज ते काय हवे ।

बघतो आकाश मी जेव्हा
नसते तिथे ते आभाळ ।
मात्र डोळ्यात दिसते सारे
वाटते झाली आता सकाळ ।

जाते अंगही हे शहारून
हलतो जेव्हा गार वारा ।
कुठे शोधू मी सांग जरा
भर दुपारी कुठला तारा ।

तू धरा आणि मी आकाश
मधेच येतो तो ढग काळा ।
सारून ते नभ तू ये जरा
नको विझवू आता ज्वाळा ।
Sanjay R.

आसवात भिजले सारे

डोळ्यात शोधतो मी
हरवलेले एक स्वप्न ।
आसवांनी भिजले सारे
विसरलो तेही जपणं ।

प्रकाशात सूर्याच्या ही
असते आग पेटलेली ।
अंधार असू देना रात्री
भूक पोटाची तापलेली ।

वेदनांना कुठले औषध
मन मनात सोसते सारे ।
उठे शब्दा शब्दात हुंदका
आभाळ भरून तारे ।
Sanjay Ronghe

थंडी थंडी नाव तिचे

मी परत येईल म्हणत
आलीच ती परत  ।
नको नको म्हंटले तरी
सुटली आम्हा छळत ।

चार दिवस होते बरे
आता नाहीच सोसवत ।
स्वेटर मपलर लपेटले
तरी नाही ती ढळत ।

रजईतच वाटते बसावे
नाही काहीच कळत ।
पेटवा जरा शेकोटी
असू दे तिला जळत ।

हात पाय झाले थंड
बोटं ही नाही वळत ।
दिवस आता मोजतो मी
जाईल केव्हा पळत ।

थंडी थंडी नाव तिचे
असते सळ सळत ।
बरी ही वाटते जराशी
मन फुलवते नकळत ।
Sanjay Ronghe

जगू दे रे बाबा

कशाला कुणाशी तू
असा खाजवतो रे बाबा ।
आपलेच विचार का
असा गाजवतो रे बाबा ।

जगायचे तुला आहे जसे
मला ही तू जगू दे रे बाबा ।
सरल्यावर सगळ्यांनाच तर
तिथे जायचे आहे रे बाबा ।

असेल रे ज्ञानी जरा तू मोठा
अज्ञानी आम्हीच बरे रे बाबा ।
जगतो मारतो करून कष्ट
बहुत इथे दुष्ट नको रे बाबा ।

माणूस माणसाचा शत्रू कसा रे
मैत्रीचे हे ढोंग नको रे बाबा ।
जगण्या मरणाची भीती कुणाला
आहे तोवर तर जगू दे रे बाबा ।
Sanjay Ronghe

चिडीचूप

आता थंडी पण नाही
तरी का सारेच चिडीचूप ।
बोलायला विषय हवा
मग सारेच बोलतील खूप ।

चला करू काही तरी
लावू या थोडा धूप ।
आरसा आणा हो कोणी
बघु त्यात आपले रूप ।

सुंदरतेचा हव्यास भारी
चेहऱ्यावर लावा थोडे तूप ।
चूप नका बसू कोणी
मग दिसतात किती विद्रूप ।
Sanjay Ronghe

चल जाऊ या कुठे दूर

चल जाऊ या कुठे दूर

काढू आपणही एक टूर ।

तू आणि मी असू दोघेच

मन माझेही आहे आतुर ।

वाटेते वाट कुठली धरावी

मी भोळा साधा नी तू चतुर ।

अशक्य जे ते शक्य कसे

मिळेल कसा आपला सुर ।

प्रश्न माझाच असतो मला

का होशील तू माझीच हुर ।

Sanjay R.

धुके

गेला कुठे तो गारवा
हरवली वाटते थंडी ।
ढगांनी वेढले आकाश
सूर्याची ही घाबरगुंडी ।

ठेविली दूर ती रजई
फिरतो घालून बंडी ।
धुक्यात दिसेना काही
फिरवली कुणी कांडी ।

काळजात होते धडधड
पिकावर दिसतात अंडी ।
का जाईल वाया सारेच
प्रश्न मोठा त्याचे तोंडी ।

कापसाने दिला धोका
नाही भरली हो खंडी ।
तुरीत होता आता जीव
वाटते उलटेल का दांडी ।
Sanjay Ronghe

नाही म्हणु मी कशाला

तुम्हीच सांगा नाही म्हणू मी कशाला
आठवताच तर पडते कोरड घशाला ।

डोळ्यात येतात भर भरून आसवं नी
मन होते अशांत सांगू मी कशाला ।

अंधारी रात्रही असते बरीच ती भारी
कहाणी जीवनाची ठेवते मी उशाला ।

जगायचे म्हणूनच मी जगतो आता
मागू मरण मी मग सांगा हो कशाला ।

व्हायचे ते होऊ दे मीही आहे तयार
अमृत समजून चाखतो मीही विषाला ।

प्रत्येकाची असावी हीच अशी कहाणी
हसता हसता रडतो नका विचारू कशाला ।
Sanjay Ronghe

चला पेटवू शेकोटी

काय किती ही थंडी
थर थर कापते अंग ।
चला पेटवू या शेकोटी
तापवू काया ही संग ।

हरी हरी म्हणा सारे
गाऊ तुकोबांचा अभंग ।
टाळ चीपड्यांचा नाद
मनात विठ्ठलाचा रंग ।

नाम स्मरण हे चालता
भक्त होती त्यात दंग ।
भाव भक्तीचा हा खेळ
होईल थंडीचा ही भंग ।
Sanjay Ronghe

गुलाबाची आवड

कीती तुला गुलाबाच्या
आहे फुलांची ग आवड ।
माझ्याकडेही आहे बाग
काढना तू थोडीशी सवड ।

लाल पिवळा आहे निळा
गुलाब तिथे किती भारी ।
येशील का तू सांग मज
आहे फुलला मोगरा दारी ।

माळते तू गजरा शेवांतीचा
श्वासात भरतो सुगंध सारा ।
मन माझे मग झुलू लागते
स्पर्शून जातो हळूच वारा ।
Sanjay Ronghe

हसायला पण हवे कारण

हसायला पण हवे कारण
जीवनाचे हे कसले धोरण ।
हसण्या रडण्याची चिंता इथे
कुणी बांधले हे नवे तोरण ।

हसता हसता रडतो कुणी
मागून पुढे तो जातो गुणी ।
माय बापाचे कष्टच सारे
कोण म्हणतो मी आहे ऋणी ।

होतो बाप जेव्हा म्हातारा
खंगते माय उचलून पसारा ।
मुलगा मुलगी दूर कुठे ते
आठवण येता शोधतो तारा ।

कठीण किती जीवनाची वाट
सरतो अंधार मग होते पहाट ।
जगूच देईना पण भयाण रात्र
श्वास थांबतो नी तूटते गाठ ।
Sanjay Ronghe.

राग

असा कसा हो हा राग
झाला जीवनाचा भाग ।
सकाळ दुपार संध्याकाळ
सांगतो शांत थोडा वाग ।

जिभेची होते वळवळ
डोळ्यांना ही येतो जाग ।
चेहरा पडतो मग लाल
चढल्या आवाजाचा माग ।

बी पी जाते मग वाढून
लागते सगळीकडे आग ।
शांतताच वाटते मग बरी
देवाकडे तीच तुही माग ।
Sanjay R.