सांग मी तुज शोधू कुठे
का असा तू लावला ध्यास ।
मनात आठवणींचा सागर
नी मिलनाची आहे आस ।
भिर भिर ही होते नजर
पडतात मंद का हे श्वास ।
का धडधडते ही छाती
वाटतो बरा का एकांत वास ।
हरवतो मग मीही मलाच
सोसतो हवे नको ते त्रास ।
एकेक क्षण होतो कठीण
चढते धुंद नी तुझेच भास ।
सारून तो मधला पडदा
ये ना सखे मज तुझा हव्यास ।
तुझ्याविना नको मज काही
आहेस तुच माझा एक श्वास ।
Sanjay Ronghe
शब्दांनी तुझ्याच आता
गुंफले मी हे काव्य नवे ।
बघ डोळ्यात. तू एकदा
दिसेल मज ते काय हवे ।
बघतो आकाश मी जेव्हा
नसते तिथे ते आभाळ ।
मात्र डोळ्यात दिसते सारे
वाटते झाली आता सकाळ ।
जाते अंगही हे शहारून
हलतो जेव्हा गार वारा ।
कुठे शोधू मी सांग जरा
भर दुपारी कुठला तारा ।
तू धरा आणि मी आकाश
मधेच येतो तो ढग काळा ।
सारून ते नभ तू ये जरा
नको विझवू आता ज्वाळा ।
Sanjay R.
डोळ्यात शोधतो मी
हरवलेले एक स्वप्न ।
आसवांनी भिजले सारे
विसरलो तेही जपणं ।
प्रकाशात सूर्याच्या ही
असते आग पेटलेली ।
अंधार असू देना रात्री
भूक पोटाची तापलेली ।
वेदनांना कुठले औषध
मन मनात सोसते सारे ।
उठे शब्दा शब्दात हुंदका
आभाळ भरून तारे ।
Sanjay Ronghe
मी परत येईल म्हणत
आलीच ती परत ।
नको नको म्हंटले तरी
सुटली आम्हा छळत ।
चार दिवस होते बरे
आता नाहीच सोसवत ।
स्वेटर मपलर लपेटले
तरी नाही ती ढळत ।
रजईतच वाटते बसावे
नाही काहीच कळत ।
पेटवा जरा शेकोटी
असू दे तिला जळत ।
हात पाय झाले थंड
बोटं ही नाही वळत ।
दिवस आता मोजतो मी
जाईल केव्हा पळत ।
थंडी थंडी नाव तिचे
असते सळ सळत ।
बरी ही वाटते जराशी
मन फुलवते नकळत ।
Sanjay Ronghe
