चार ओळींची गाथा

चार ओळींची गाथा
त्यात मनातल्या व्यथा ।
व्यक्त होऊ मी कसे
नायक मीच स्वतः ।
Sanjay R.

वारा घेऊन वादळ आले

वारा घेऊन वादळ आले
थेंब पाण्याचे गारा झाले ।

हलले डूलले थोडे बिथरले
झाडच ते कसे कोसळले ।

भिंती हलल्या छतही गेले
उघडे आकाश अश्रू हरपले ।

जिकडे तिकडे पाणी झाले ।
दुःखात सारे ओले ओले ।
Sanjay R.

विचारांचे जाळे

डोक्यात विचारांचे जाळे
छळतात किती मनाला ।
सारे असते सोसायचे
सांगायचे कसे कुणाला ।

वाटे कधी काय करावे
दुःख आतले कसे सारावे ।
सोडून साऱ्या दुःखाच्या वाटा
वाटेत सुख तेच धरावे ।
Sanjay R.

सुंदर मनाची असते आई

सुंदर मनाची असते आई
करते लहान पणी गाई गाई ।
जगात असते रात्र सारी
तानुल्या रे ती तुझ्या पाई ।

कंटाळा का कधी केला तिने
मन तिचे रे तुझ्याच ठाई ।
ओठी तिच्या नव्हता शब्द
कधी बोलली का तुला नाही ।

मोठा तू रे झालास आता
आठव जरा ती तुझी आई ।
लोटू नकोस दूर असे तू
सांग कशाची पडली घाई ।
Sanjay R.

एक सुंदर मन

असावे एक सुंदर मन
गुंतून जावा क्षण क्षण ।
कधी घ्यावी उंच भरारी
यावे फिरून सारे गगन ।
आहे बघायचे सुंदर तारे
ठेवून उघडे दोन नयन ।
ढगावरती होऊन स्वार
आहे करायचे मज भ्रमण ।
Sanjay R.