जीवन खेळ नाही

वादाशी होतो वाद
शब्दांत संवाद नाही ।
अर्थाचे होती अनर्थ
बोलणेच सार्थ नाही ।
मुक्यानेच सारे कळते
बोलूनही वळत नाही ।
राखेत टाका काही
काहीच जळत नाही ।
हवी कशाला चर्चा
मनाचाच मेळ नाही ।
मानाचा होतो अपमान
जीवन हे खेळ नाही ।
Sanjay R.

आखोमे आसू कितने

आखोंमे बुंदे कितनी
गिनू मै जितनी ।
अनमोल वह मोती
किमत है उतनी ।

छिपा है दर्द उसमे
दिलकी भी कहानी ।
टपकते जब कभी
ना समझो पानी ।

हसते हसते कभी
कहे मै दिवानी ।
गालो पर थमे तो
याद आये सुहानी ।

हो बरसात कभी
लगे आसमानी ।
रोक करभी रुकेना
बस करे मनमानी ।
Sanjay R.

सुनबाई

काय करू ओ बाई

सून  माही बरी नाही ।

सूर्य येते डोक्शावर

तवा उठते हो माही ।

काम धाम कुणास ठाव

तिले येते का न्हाई ।

चहा कर म्हनते मलेच

तारीफ करते भाई ।

काल केलत्या पोळ्या

एकही गोल दिसे नाई ।

भाजी ठिवली जाळून

गंज बी मंग निघे नाई ।

झाड पूस महाच मांगं

थेबी तिले जमत नाही ।

कम्बर दुखते म्हनते

इचारते हाये का दवाई ।

म्या मनलं बस तू म्होरं

मीच करतो सफाई ।

नशीबच वो मायं खोटं

मीच करतो धुलाई ।

सदा कदा आरश्या पुढं

करत रायते रंगाई ।

काय फासते तोंडाले

दिसते कशी महा माई ।

 कशी भेटली सांगू बाप्पा

माही हे सुनबाई ।

झाडून पुसून धाडतो

येऊ दे आता दिवाई ।

Sanjay R.

नवी सुरवात

दिशाहीन हा वारा
हवी त्याचीच साथ ।
निर्जन या वाटेवर
हवा एक हात ।
सो सो निघे नाद
निघालो मीही गात ।
कळले नाही केव्हा
सरली चांद रात ।
बघे डोकावून सूर्य
लखलखली प्रभात ।
निरभ्र झाले आकाश
वाटे नवी ही सुरवात ।
Sanjay R.

शेवटची धुकधूकी

जावे कुठे कळेना

वाट ही अनोळखी ।

वाटतो वारा सोबती

करी तोही दुःखी ।

दिशा मज मिळेना

कसा होईल सुखी ।

पोटास हवा आधार

लागेना काही मुखी ।

नशिबाचा कसा फेरा

काय कुणाची चुकी ।

अंत आला जवळ

शेवटाचीच धुकधुकी ।

Sanjay R.