घेऊन ओझे डोक्यावर
सुरू होती भ्रमंती ।
विचारांचा गोधळ डोक्यात
नव्हती मनाला शांती ।
दमला थकला किती उरला
काळवंडली कांती ।
मृत्यू समोर ठाकला जेव्हा
उरले काय अंती ।
घे जगून दिवस अजून
मग लाभेल शांती ।
हस थोडा नी हसव थोडा
शेवटी होशील निवांत ।
Sanjay R.
जीवनाचा काय भरोसा
घे ना जगून तू आता ।
पायावर तुझ्या उभा केला
तुझेच ते रे माता पिता ।
कर सेवा थोडी त्यांची
सर्वस्व सारे दिले तुला ।
तुझ्या विना रे कोण आता
जाग जरा रे तू मुला ।
वृद्धत्व तर अटळ आहे
जगला तू जर आयुष्य सारे ।
विसरू नको जीवनाला तू
सूर्य दिवसा रात्री तारे ।
धाडू नकोस वृद्धाश्रमी
आनंदाचे होतील फुले ।
प्रसंग असाच येईल तुजवर
बंद खोली आकाश खुले ।
Sanjay R.