कधी पाहताच क्षणी प्रथम
वाटते व्हावी खूप जवळीक ।
ओढ लागते मग मनाला
नसते तीही कधी क्षणिक ।
लागते मन मग झुरायला
होते आस अधिकाअधिक ।
अन्न पाणी लागे ना गोड
होई क्षुधा अति अगतिक ।
प्रेमच कदाचित असावे ते
वेदना असते ती आंतरिक ।
नजरेला लागती वेध किती
प्रेमाची अवस्था ती भावनिक ।
Sanjay R.
विचार तुझे निष्पाप
काढी शत्रूचा ताप ।
सगळेच करिती जाप
गाजवितो तू प्रताप ।
दुष्मना लागते धाप
अंतरात सोडतो छाप ।
सैनिक तू सीमेवरचा
अतिरेक्यांना मिळे शाप
शहीद जेव्हा तू होतो
झुकतो माथा आपोआप ।
Sanjay R.
" हरवले बालपण "
भीती कोरोनाची मनात
बालपण चालले घरात ।
नाही मित्र नाही मैत्रीण
वेळ काढणे घरात कठीण ।
शाळा नाही अभ्यास नाही
खेळू कुणाशी सांगा काही ।
टीचर येतात ऑनलाइन कधी
नेटवर्क नसते मोबाईल मधी ।
आई बाबांची मिळते माया
सम्पू दे कोरोना विठू राया ।
शाळेत जाईल खेळील खूप
बालपण असे करू नको चूप ।
Sanjay R.
