" यादे "

हो आदत या नशा

कैसे जीए तुम्हारे बिना

कभी तुम जाना ना दूर

लागता हमे सुना सुना

चाहते तो हम भी यही

जाना ना तुम कही 

दिलमे देखो झाककर

अब भी तुम हो वही

पर छूट ना पाये हम

और ना यादे हुवी कम

दिलमे अरमान वही

चाहत वही तुम और हम

Sanjay R.

" का विसरलो आई मी तुला "

मी आईचा तानुला
काळजी कशाची मला ।
वढविले गर्भात तिने
आज नाही जागा तिला ।

कण कण भरविला
लहानाचा मोठा केला ।
तळहाताच्या फोडाहून
मज काळजीने घडविला ।

राहून अर्धपोटी तिने
लाड माझा पुरवला ।
रात्र रात्र जागून तिने
कसा सांभाळ केला ।

उशीर थोडाही होता
नजर असे वाटेवर ।
दुःख स्वतःचे विसरून
अर्पिले जीवन माझ्यावर ।

कसा विसरलो  मी
आले तिला म्हातारपण ।
दिले सोडून बेवारस
विसरलो तिचे समर्पण ।

वेळ येईल जेव्हा माझ्यावर
करू आशा मी कुणावर ।
कर्म माझेच असेल तेव्हा
जे कोपेल माझ्यावर ।
Sanjay R.

" झोप सुखाची "

उडून गेली दूर कुठे

झोप ही सुखाची ।

मिटून मी डोळे बघतो

वाट सांगू कुणाची ।

मन येते फिरून सारे

आकाशात जितके तारे ।

दूर उडवून घेऊन जाते

उरात वादळ आणि वारे ।

स्वप्नांची तर वाट लागली

दिवसालाही काळोख वाटे ।

दिवस रात्र तर एकच जणू

आभास होता, टोचती काटे ।

Sanjay R.

" कसला हा अहंकार "

अरे अरे माणसा 

आहे तुझा धिक्कार

बाळगतोस तू कशाला 

हा असला अहंकार 

कसला रे तू माणूस

डोक्यावर कसला भार ।

विसरलास तू माणुसकी

जडला स्वार्थाचा आजार ।

बदलली वृत्ती तुझी

उरला कुठे विचार ।

हिंसेचे वेड खुळे

तोच तूझा आचार ।

तुझ्यापाई बघ इथे

जीव झाला बेजार ।

उत्सव विजयाचा कसा

आहे ही तुझी हार ।

मित्र नव्हे तू शत्रू झाला

काय जीवनाचा सार ।

जगणे मरणे एक झाले

उरला कुठे आधार ।

Sanjay R.

" खेळ भातुकलीचा "

लहान असेल मी

तेव्हाची ही वेळ ।

गम्मत जम्मत चाले

भातुकलीचा खेळ ।

त्यातला मी राजा

आणि ती राणी ।

सांगायची रोज

एक नवीन कहाणी ।

खूप मजा यायची 

धमाल ही व्हायची ।

रागाऊन मग ती

निघून जायची ।

भातुकलीचा खेळ

अजूनही चालतो ।

राग आला तरी

तासाभरात बोलतो ।

Sanjay R.