लागले ग्रहण सूर्याला
बघायचे मज चंद्राला ।
सळ सळ जरी वाहे तो
अस्तित्व कुठे वाऱ्याला ।
उमलला गुलाब अंगणात
डोलतो कसा डौलाने ।
धुंद झाले अंगण सारे
मंद धुंद सुगंधाने
स्वप्नच देतात साद मनाला
बंद असतात डोळे जेव्हा ।
अवतरतो मग सूर्य धरेवर
होते तांबडे आकाश तेव्हा ।
Sanjay R.
निरागस तू
मनोहार तू ।
वाटे मजला
आधार तू ।
आचार तू
विचार तू ।
फुलांचाच
बहार तू ।
गंध तू
सुगंध तू
विचारांचा
बंध तू ।
स्वप्नात तू
नेत्रात तू
बघतो जिथे
अंतरात तू ।
Sanjay R.
मन सुखाचा सागर
कुठला त्यास किनारा ।
हळूच एक फुंकर यावी
होऊन जावे वादळ वारा ।
आकाशात ढग यावेत
सोबतीला पावसाच्या धारा ।
काळोखाची चादर ओढून
बघतो त्यातून लखलख तारा ।
पहाटेचे तांबडे फुटता
प्रकाश होतो आसमंत सारा ।
प्रीतीचा हा बंध नाजूक
अंतरात त्याचाच इशारा ।
Sanjay R.
स्त्री असते सुंदर ज्ञानी
रंग रूप निर्मळ पाणी
शूर वीर ती लक्ष्मी राणी
नका समजू अबला कोणी
Sanjay R.
ध्यास माझ्या मनाला
सांगू मी कुणाला
सांगायचं बरच तुला
आवडेल का तुला
धिरच होत नाही
होतात वेदना अंतराला
घ्यायचा श्वास खुला खुला
Sanjay R.
