" वट सावित्री "

सावित्रीने दिला वसा
नवरा तुला हवा कसा ।

आज  मिळाला  जसा
जन्मोजन्मी हवा तसा ।

माणसा तुही सांग जरा
बायको तुला हवी कशी

आत्ता आहे ना ती जशी
तीच हवी जशीच्या तशी ।
Sanjay R.

" हे दिल मेरे सून जरा "

हे दिल मेरे तू सून जरा
शब्द मेरे तू सून जरा
बस तू सून जरा

जो भी कहूँगा अब मै
ध्यान तू अब दे जरा
तू सून जरा

कौन सुनता यहा किसीकी
फट गये है परदे कानके
बस तू सून जरा

न रहा लगाम जुबापे
चाहे जो कह दो कुचभी
बस तू सून जरा

नही पता धमनीयो मे
बहता रक्त या पानी
तू सून जरा

मरने मारनेमे उतारू सब
चैन कबका खो गया
तू सून जरा

बंधी है आखोपे पट्टी
दिखता नही अब कुछ
तू सून जरा

मीट गयी मिट्टीमे इज्जत आब्रू
शरम बचेगी कैसे तू बता
बस तू सून जरा

सोच भी खो गई कबकी
आत्मा भी तो मर गयी
तू सून जरा

लाश बन गया हू अब मै
न जाने दिलभी कब मर गया
बस अब तू सून जरा
Sanjay R.

" जाऊ थोडं पावसात "

चल ना ग सखे
जाऊ थोडं पावसात ।
पावसाच्या सरी बघू
कशा त्या धावतात ।

बघ जरा आकाशी
ढग आलेत भरून ।
नाचू या दोघंही
हातात हात धरून ।

बरसणार्या या सरीत
घेऊ थोडं भिजून ।
ये ना मिठीत माझ्या
मन घेऊ  रिझवून ।

गडगडतय आभाळ किती
चमचमणारी  वीज बघ ।
हृदयात होतेय धडधड
नेत्रात दिसतंय जग ।
Sanjay R.

" काला अंधेरा "

क्या मोहब्बत क्या इष्क
चाहतमे उनके भूल गया सब कुछ  ।

जहाँ भी देखू नजर आये वह
हाल दिलका तु मुझसे ना पुछ  ।

खो गयी राते निंदकी
दिन का भी तो आलम वही  ।

धुंडती है बस नजरे तुम्हीको
मिट न जाये ये पलके कही  ।

जी रहा हु अब मै तुम्हारी यादोमे
हसता मुस्कुराता तुम्हारी ख्वाबोमे ।

न जाने यूही बिते कितने दिन
सोचता क्या बचा अब तुम्हारे यादोमे  ।

देख रहा अब मै एक तुटता तारा
चमचमता वह खूबसूरत सितारा  ।

बादलोमे न जाने कैसे गुम हुवा
अब तो बचा सिर्फ काला अंधेरा  ।
Sanjay R.

" ये ना रे पावसा "

कसा रे तू पावसा
ये ना जरा दाखव तुझा रंग ।

केलेस तू ढग जमा
पडना जरासा या वाऱ्यासंग ।

बघत आहे शेतकरी
वाट तुझी किती तरी ।

नाकोरे सोडूस असा
बळीराजास तू असा अधांतरी ।

जगतो तुझ्याच तो आशेवर
होऊ दे रे आता पेरणी ।

चिंब चिंब भिजू दे
होऊ दे तृप्त तप्त धरणी ।
Sanjay R.