नको रे धाडु तु
आम्हा वृद्धाश्रमी ।
माया दीली तुज
आम्ही का कमी ।
आहेस तु आमच्या
पोटचा गोळा ।
विचार कसा आला
मनात असला खुळा ।
किती रात्री जागल्या
आम्ही त्या काळ्या ।
बाबांचे कष्ट कसा
विसरलास रे बाळ्या ।
प्रेमळ तुझ मन का
झाल इतक कठोर ।
थकलो रे आम्ही आता
नको होउस निष्ठुर ।
मोठा तु झालास
आणी खुप हो मोठा ।
नशीबच खोटं आमचं
पैसाही रे हा खोटा ।
Sanjay R.
असेल वादळ
जरी या मनात ।
आहेस तुच सखे
माझ्या ह्रुदयात ।
असतील चांदण्या
कीतीही गगनात ।
तु चंद्रिका जशी
एकच आकाशात ।
गंध मोगर्याचा जसा
पसरला अंगणात ।
शोधतो तुज मी
माझ्या प्रत्येक श्वासात ।
सुहास्य वदन तुझे
ठेवीले मी नेत्रात ।
शब्दनी शब्द तुझा
कोरला मी काळजात ।
Sanjay R.
निंद न आवे मोहे
याद तोहरी सताये ।
काहे दुर न जावे
मेरे सपनेमे आये ।
इक नजर देख तुझे
दिल चैन मेरा पाये ।
तुझ बिन मोहे
कुछ भी न भाये ।
Sanjay R.
म्हातारपण झाले कठीण
विसरलोत आजी आजोबा ।
नकोसे झालेत म्हातारे
का नकोत आई बाबा ।
Sanjay R.
असच असतं काहो
माणसाचं हे म्हातारपण ।
थरथरत असतं शरीर
आणी उदास असतं मन ।
थकलेल्या शरीराला
आधाराची असते चणचण ।
नसते उरलेली हिम्मत
टाळतात सारेच म्हणुन ।
उलटलेत कष्ट ज्यांच्यासाठी
तेच म्हणतात जाना तु मरुन ।
नकोसा होतो जिव तरी
तरी वाटतं घ्यावं थोडं जगुन ।
कधी कधी मात्र वाटतं
देवा नेना लवकर उचलुन ।
इच्छा तर असतात खुप
पण नसतं माहीत दिवस
उरलेत कीती अजुन ।
Sanjay R.
