सोसतो बिचारा तो
होत आहेत किती हाल ।
नाहिच कुणाला काळजी
करताहेत त्याला हलाल ।
पोशिंदा सार्या जगाचा तो
नाहि कष्टाचा त्यास मलाल ।
टकमक बघताहेत सारे
नाग विषारी ते जहाल ।
सहनशिलता संपली आता
लुटारुंची फौज विशाल ।
दुर नाही बळिराजाचा दिवस
न विझणारी पेटेल मशाल ।
Sanjay R.
कवितेत असतो स्नेह
ह्रुदयाची व्यथा त्यात ।
आनंदाचे क्षण थोडे
रोमांचित होतो देह ।
Sanjay R.
����������������
मनात माझ्या
वसतेस तु
क्षणोक्षणी का
दिसतेस तु ।
Sanjay R.
शब्दांच्या जादुची
किमयाच न्यारी ।
विचार मनातले
येतात दारी ।
मनावर कधी ते
करतात स्वारी ।
कधी मनातच
होतात प्रहरी ।
Sanjay R.
गरीबी जन्माची
आहे संगतिला
अपुरा पैसा
पोट भरायला ।
कसं जगायचं आता
तुम्हीच सांगा ।
दिवस रात्र
ऊपसतो कष्ट
तरीही लक्ष्मी
आहे रुष्ठ ।
कसं जगायचं
तुम्हीच सांगा ।
महागाइनं तर
मोडली कंबर
किम्मत वस्तुची
होते शंभर ।
कसं जगायचं
तुम्हीच सांगा ।
सरकारही आमचं
किती लुटतं
श्रिमंतांचं मात्र
पोट सुटतं
कस जगायचं
तुम्हीच सांगा ।
लेकराला शाळेत
धाडतो म्हटलं
तिथही पैशानं
मागं लोटलं
कसं जगायचं
तुम्हीच सांगा
मरणही आता
महाग झालं
चितेला लाकुड
नाही मिळालं
कसं जगायचं
तुम्हीच सांगा ।
Sanjay R.
मन आभाळ आभाळ
ढगांचा हा खेळ।
कोणी आहे मवाळ
कुणी आगीचा जंजाळ ।
मन जिंकायचे इथे
मिळे प्रेमाचे आयाळ ।
नका करु कुणा
शब्दांनी घायाळ ।
आपले होती सारे
वाणी असता मधाळ ।
नाही कुणाच्या हती
अंताचा तो काळ ।
Sanjay R.
प्रवासाला अंत
हा असतोच ।
मार्ग कितीही
आढ्या वेढ्याचा असो
कुठे तरी
तो संपतोच ।
अनुभव मात्र
प्रवासातले
असतिल जरी
सुखद वा कटु
कोपर्यात मनाच्या
मी जपतोच ।
Sanjay R.
शब्दांनीच शब्दांचा
काय अनर्थ केला ।
ह्रुदयी काय कुणाच्या
आडवा स्वार्थ आला ।
रचना रुपांकित होता
स्वरुपे परमार्थ जळाला ।
Sanjay R.
