मन किती हे भारी
कधी अंतरात कधी ते दारी ।
कधी हिरमुसते
कधी येई फिरून दिशा चारी ।
सुख असो वा दुःख
आतल्या आत चाले मारा मारी ।
क्षणात सारून सारे
भाव बदलाची करे कशी हुशारी ।
संकटाचे येता वादळ
सहजच कसे ते होते विचारी ।
शांती वाटे हवी तेव्हा
होते संथ किती ते निराकरी ।
Sanjay R.
तोही एकटा बिचारा
सतत शोधतो सितारा ।
गवसेना त्यासी किनारा
लोटतो वादळी वारा ।
सोबतीला अश्रुंच्या धारा
सोसतो नशिबाचा मारा ।
भावनांचा खेळ सारा
अंतरात झाला पसारा ।
मिळेना कुठेच इशारा
विरह त्यालाच विचारा ।
Sanjay R.
थेंबे ठबे भरतो सागर
शोधू कुठे मी, मिळेना घागर ।
अफाट किती ही इथली गर्दी
अहोरात्र का होतो जागर ।
सुख दुःखाच्या वाटा इथल्या
क्षणात सरते, फिरतो नागर ।
कोण मी कुठला सांगा
प्रभू तुझा रे मीही चाकर ।
Sanjay R.
पाई पाई करतो वारी
पंढरीचा तो वारकरी ।
अवघा आनंद मनी
पोचायचे त्याचे दारी ।
भाव भक्तीचा ठाई
चाले सोडून दिशा चारी ।
पुढे दिसे वाट पंढरीची
तहान भूक हरली सारी ।
प्राण ही हा तळमळला
वाट पाहतो हरी हरी ।
अंतरात वसतो पांडुरंग
बोला जय जय श्री हरी ।
Sanjay R.
नको नको तू म्हणू
होऊ दे मनासारखे ।
विरहा विना उरले काय
सारेच इथे तुझ्यासारखे ।
सगळ्यांना नाही मिळत
कुणी इथे प्रेमाला पारखे ।
कुणास मिळते सारे पण
तेही विसरतात सारखे ।
मिळालेले जपावे थोडे
थोडे वेगळे, नसेल सारखे ।
आनंद असतो त्यातही
व्हावे आपणही तशा सारखे ।
Sanjay R.
येता पावसाची सर
आला सृष्टीला बहर ।
हिरवे झाले रान
भरे डोळ्यात छान ।
भरले नदी नाले तलाव
नी पोहू लागली नाव ।
फुलला किती आनंद
मनही झाले कसे धुंद ।
पाठ सोडीना आभाळ
घेतले रूप त्याने विक्राळ ।
पाणी पाणी पुर आला
घेऊन उत्साहच नेला ।
घरा घरातली कहाणी
सांगे डोळ्यातले पाणी ।
घर पाण्यात बुडाले ।
छत वाऱ्यासंगे उडाले ।
धरा दुःखात बुडाली
काया तिची झाली ओली ।
दुःख मनात भरले
दिसेना उपाय हरले ।
थांब पावसा तू जरासा ।
हवा थोडासा रे दिलासा ।
Sanjay R.
पहिल्या पावसाचा किती आनंद
धराही होते भिजून कशी धुंद ।
अचानक अवतरतात ढग काळे
मधेच डोकावते आकाश निळे ।
थेंब थेंब जेव्हा बरसतो पाऊस
चिंब भिजून मग फिटते हौस ।
वृक्ष वेली संगे धरा होते आनंदी
दरवळ फुलतो हवा होते सुगंधी ।
Sanjay R.
चहाची तलफच भारी
छोटे मोठे त्याच्या आहारी ।
सकाळ होताच हवा कप भर
नाही तर डोके होते अधर ।
कुणाला गोड कुणाला फीक्का
चहा मात्र हवा एक कप पक्का ।
दुधाचा असो वा असो काळा
चहा विना तर सुकतो गळा ।
ऑफिस असो वा असू दे घर
येता जाता म्हणतो चहाच कर ।
पाहुणा असो वा असो मेहुणा
सहज म्हणतो थोडा थोडा घेऊना ।
काम काढायचा पण एकच मंत्र
चहा विना हो जमते कुठे तंत्र ।
कुठलेही संकट कुठलीही आपत्ती
चहाच घालवतो सारी विपत्ती ।
सगळ्याच गोष्टींवर चालेना हत्ती
गुणकारी किती या चहाची पत्ती ।
Sanjay R.
गेलेत हो ते दिवस
आलोय मी कुठे ।
परत नाही येणार
दिवस तेच इथे ।
हसणे रडणे खेळणे
दिवसभर भटकणे ।
मोठा मी झालो ना
दिवस होते ते जुने ।
आईचा तो मार
बाबांचा होता धाक ।
भ्यायचो ना किती
ऐकताच ती हाक ।
शाळा असो वा घर
मस्ती करायची खूप ।
वरण भातावर वाढे
आईच जास्त तूप ।
हवे ते मिळायचे
चिंता नव्हती कशाची ।
बाबाही किती झटायचे
नसे काळजी खिशाची ।
पावसात मस्त भिजायचो
उन्हा तान्हात खेळायचो ।
मित्रांसोबत आम्ही तेव्हा
पेरुही कसे चोरायचो ।
सारच संपलं आता
उरल्या फक्त आठवणी ।
किती छान होती ना
आजीची ती कहाणी ।
खूप वाटत मनाला
हवे परत तेच दिवस ।
सांगा ना कोणी मला
करू कुणाला नवस ।
Sanjay R.
