" माणुसकी "

माणसांनीच लावायचं
माणसाचं झाड ।
माणसांनीच माणसांना
म्हणायचं ते  पाड ।
कशाला हवेत
फाजिल असले लाड ।
उपटुन टाका दुनिया सारी
आली अंगात राक्षसी धाड ।
सरली माणुसकी उरला
दगडांचा नुसता पहाड ।
भावनांचा ओलावा
कुठे उरला काही  ।
रक्तपात व्याभीचार
पसरला दिशा दाही ।
नाती गोती सारेच सरले
पैसाच आता सर्व काही ।
Sanjay R.

कोन पराया

यादमे उनके वह
आज खुब रोया ।
कल तक था साथ
आज कैसे खोया ।
रीश्ते नाते धागे कच्चे
कोन अपना कोन पराया ।
धुंड रहा अव भी दिनरात
साथ अपने अपना साया ।
Sanjay R.

शाम शाम

ओठी प्रभुचे नाम
मनात शाम शाम ।
मनमोहना तुज विण
जिवा नको विश्राम ।
तुझ्या भक्तीची आस
घेउ कसा आराम ।
रंगले नामात तुझ्या
चरणी तुझ्या दे विराम ।
कन्हैय्या तु राधेचा
मी मीरा तु शाम शाम ।
Sanjay R.

" राम रहीम आसाराम "

नावात त्यांच्या राम
भोंदु बाबास प्रणाम ।
राम पाल कुणी तर
राम रहिम आसाराम ।
भोळी भाबडी जनता
नकळे तयासी हराम ।
बुद्धी शुद्धी हरपली
बळी घेतो नराधम ।
नाही सोडले देवा तुज
आडोशाला तुझे नाम ।
चाले लबाडी लफंग्यांची
करी चारीत्र्य निलाम ।
भोळा भक्त देवा तुझा
झाला राक्षसांचा गुलाम ।
Sanjay R.

" ध्यास "

लागला ध्यास
अंतरात विश्वास
एक एक श्वास
मनी आभास
चालला प्रवास
कधी फास
कधी सुहास
आनंद निवास
जिवन खास
Sanjay R.