कशाला कुणाशी तू
असा खाजवतो रे बाबा ।
आपलेच विचार का
असा गाजवतो रे बाबा ।
जगायचे तुला आहे जसे
मला ही तू जगू दे रे बाबा ।
सरल्यावर सगळ्यांनाच तर
तिथे जायचे आहे रे बाबा ।
असेल रे ज्ञानी जरा तू मोठा
अज्ञानी आम्हीच बरे रे बाबा ।
जगतो मारतो करून कष्ट
बहुत इथे दुष्ट नको रे बाबा ।
माणूस माणसाचा शत्रू कसा रे
मैत्रीचे हे ढोंग नको रे बाबा ।
जगण्या मरणाची भीती कुणाला
आहे तोवर तर जगू दे रे बाबा ।
Sanjay Ronghe
आता थंडी पण नाही
तरी का सारेच चिडीचूप ।
बोलायला विषय हवा
मग सारेच बोलतील खूप ।
चला करू काही तरी
लावू या थोडा धूप ।
आरसा आणा हो कोणी
बघु त्यात आपले रूप ।
सुंदरतेचा हव्यास भारी
चेहऱ्यावर लावा थोडे तूप ।
चूप नका बसू कोणी
मग दिसतात किती विद्रूप ।
Sanjay Ronghe
गेला कुठे तो गारवा
हरवली वाटते थंडी ।
ढगांनी वेढले आकाश
सूर्याची ही घाबरगुंडी ।
ठेविली दूर ती रजई
फिरतो घालून बंडी ।
धुक्यात दिसेना काही
फिरवली कुणी कांडी ।
काळजात होते धडधड
पिकावर दिसतात अंडी ।
का जाईल वाया सारेच
प्रश्न मोठा त्याचे तोंडी ।
कापसाने दिला धोका
नाही भरली हो खंडी ।
तुरीत होता आता जीव
वाटते उलटेल का दांडी ।
Sanjay Ronghe
तुम्हीच सांगा नाही म्हणू मी कशाला
आठवताच तर पडते कोरड घशाला ।
डोळ्यात येतात भर भरून आसवं नी
मन होते अशांत सांगू मी कशाला ।
अंधारी रात्रही असते बरीच ती भारी
कहाणी जीवनाची ठेवते मी उशाला ।
जगायचे म्हणूनच मी जगतो आता
मागू मरण मी मग सांगा हो कशाला ।
व्हायचे ते होऊ दे मीही आहे तयार
अमृत समजून चाखतो मीही विषाला ।
प्रत्येकाची असावी हीच अशी कहाणी
हसता हसता रडतो नका विचारू कशाला ।
Sanjay Ronghe
