तुम्हीच सांगा नाही म्हणू मी कशाला
आठवताच तर पडते कोरड घशाला ।
डोळ्यात येतात भर भरून आसवं नी
मन होते अशांत सांगू मी कशाला ।
अंधारी रात्रही असते बरीच ती भारी
कहाणी जीवनाची ठेवते मी उशाला ।
जगायचे म्हणूनच मी जगतो आता
मागू मरण मी मग सांगा हो कशाला ।
व्हायचे ते होऊ दे मीही आहे तयार
अमृत समजून चाखतो मीही विषाला ।
प्रत्येकाची असावी हीच अशी कहाणी
हसता हसता रडतो नका विचारू कशाला ।
Sanjay Ronghe
काय किती ही थंडी
थर थर कापते अंग ।
चला पेटवू या शेकोटी
तापवू काया ही संग ।
हरी हरी म्हणा सारे
गाऊ तुकोबांचा अभंग ।
टाळ चीपड्यांचा नाद
मनात विठ्ठलाचा रंग ।
नाम स्मरण हे चालता
भक्त होती त्यात दंग ।
भाव भक्तीचा हा खेळ
होईल थंडीचा ही भंग ।
Sanjay Ronghe
कीती तुला गुलाबाच्या
आहे फुलांची ग आवड ।
माझ्याकडेही आहे बाग
काढना तू थोडीशी सवड ।
लाल पिवळा आहे निळा
गुलाब तिथे किती भारी ।
येशील का तू सांग मज
आहे फुलला मोगरा दारी ।
माळते तू गजरा शेवांतीचा
श्वासात भरतो सुगंध सारा ।
मन माझे मग झुलू लागते
स्पर्शून जातो हळूच वारा ।
Sanjay Ronghe
हसायला पण हवे कारण
जीवनाचे हे कसले धोरण ।
हसण्या रडण्याची चिंता इथे
कुणी बांधले हे नवे तोरण ।
हसता हसता रडतो कुणी
मागून पुढे तो जातो गुणी ।
माय बापाचे कष्टच सारे
कोण म्हणतो मी आहे ऋणी ।
होतो बाप जेव्हा म्हातारा
खंगते माय उचलून पसारा ।
मुलगा मुलगी दूर कुठे ते
आठवण येता शोधतो तारा ।
कठीण किती जीवनाची वाट
सरतो अंधार मग होते पहाट ।
जगूच देईना पण भयाण रात्र
श्वास थांबतो नी तूटते गाठ ।
Sanjay Ronghe.
असा कसा हो हा राग
झाला जीवनाचा भाग ।
सकाळ दुपार संध्याकाळ
सांगतो शांत थोडा वाग ।
जिभेची होते वळवळ
डोळ्यांना ही येतो जाग ।
चेहरा पडतो मग लाल
चढल्या आवाजाचा माग ।
बी पी जाते मग वाढून
लागते सगळीकडे आग ।
शांतताच वाटते मग बरी
देवाकडे तीच तुही माग ।
Sanjay R.
