आपले ते ओळखायचे

स्वतःतच हरवायचे

आपल्यातच मिरवायचे ।

देऊन दुसऱ्यास भाव

आपणच का हरायचे ।

हरवायला लाख इथे

आपले ते ओळखायचे ।

आपल्यांचीच साथ खरी

त्यांच्यासाठी झिजायचे ।

स्वार्थी इथे बहुत झाले

आपलाही स्वार्थ बघायचे ।

देणे घेणे व्यापार झाला

त्यालाही आपण जोडायचे ।

Sanjay R.

विश्वास

असेल वार शब्दांचे

जखमा झाल्या खोल ।

हृदयात काय उरले

तिथेही मोठ्ठा गोल ।

आठवतात अजूनही

तुझे ते मोठमोठे शब्द ।

विश्वासचं सरला आता

श्वासही होतात स्तब्ध ।

तू वाटायची वेगळी

द्यायची पण विश्वास ।

कळलेच नाही मला

ते होते फक्त आभास ।

दूरच असतो आता

नको वाटते दुनिया ।

करू कुणास जवळ

सारेच इथे बनिया ।

Sanjay R.

इच्छा शक्ती

ईच्छा मनात अपार
येती तेच ते विचार  ।
बदलती सारे आचार
पण नशिबापुढे लाचार ।

कामच करे ना शक्ती
लावायच्या किती युक्ती ।
आयुष्यभर चाले भक्ती
मग मिळेल कशी मुक्ती ।

अति कशाला ध्यास
मुक्ती चा एकच मार्ग
आहे त्यात समाधान
मिळेल तिथेच स्वर्ग ।
Sanjay R.

आठवण

अलक : आठवण

किती वेळ आकाशाकडे बघत होता कुणास ठाऊक.

मग अचानक उठला आणि चालायला लागला.

गोटे, माती, काटे, कुटे काय काय पायाखालून जात होते भानच नव्हतं.

पाय आणि मन दोन्हीही रक्त बंबाळ झाले होते.

आठवण घराची आली नी अस्वस्थ झाला.

मग अचानक थांबला आणि परत फिरला.

✍️संजय रोंघे

      नागपूर

वादळ

येशील तू कधीतरी

वाटेवरच होते डोळे ।

विश्वास तुटत चालला

तरीही मन मात्र खुळे ।

डोळ्यात तू बघ जरा

साचलेय तिथे तळे ।

आठवणींना आठवून

मन मनातच जळे ।

थेंब आसवांचा कसा

गालावरून ओघळे ।

हुंदका दाटला आत

ओठांना तेही कळे ।

न मी राजा तू राणी 

सगळेच इथे वेंधळे ।

समजून उमजून सारे

भासावतात आंधळे ।

साद घेतो मी जराशी

उरात जरी वादळे ।

ये ना ये एकदा परत

संथ होतील वावटळे ।

Sanjay R.