अलक : आठवण
किती वेळ आकाशाकडे बघत होता कुणास ठाऊक.
मग अचानक उठला आणि चालायला लागला.
गोटे, माती, काटे, कुटे काय काय पायाखालून जात होते भानच नव्हतं.
पाय आणि मन दोन्हीही रक्त बंबाळ झाले होते.
आठवण घराची आली नी अस्वस्थ झाला.
मग अचानक थांबला आणि परत फिरला.
✍️संजय रोंघे
नागपूर
No comments:
Post a Comment