पंख लावून पाठीशी
दूर जावे आकाशी ।
दूर दूर ते आभाळ
करावे गूज ढगांशी ।
धरावा फेर थोडा
चांदोबाच्या उशाशी ।
उचलून चार चांदण्या
द्याव्या नेऊन सूर्याशी ।
परिकथांची ही दुनिया
घेतो वाचून जराशी ।
स्वप्न बघतो रात्रभर
संबंध कुठला कशाशी ।
Sanjay R.
पंख लावून पाठीशी
दूर जावे आकाशी ।
दूर दूर ते आभाळ
करावे गूज ढगांशी ।
धरावा फेर थोडा
चांदोबाच्या उशाशी ।
उचलून चार चांदण्या
द्याव्या नेऊन सूर्याशी ।
परिकथांची ही दुनिया
घेतो वाचून जराशी ।
स्वप्न बघतो रात्रभर
संबंध कुठला कशाशी ।
Sanjay R.
अजूनही तरळतात पुढ्यात
त्याच त्या जुन्या आठवणी ।
शब्दही तेच गुंजतात कानी
गालावर हसू नी डोळ्यात पाणी ।
छोट्या छोट्या गोष्टींना मी मात्र
समजायचो तुझी ती गाऱ्हाणी ।
घट्ट बिलगून सारं कसं सांगायची
वाटायचं किती किती तू शहाणी ।
भरभर बोलत सुटायची जिव्हा
लगामच नव्हता, सुटायची वाणी ।
आता मात्र सारच झालंय शांत
बस मनातच उरली जुनी कहाणी ।
Sanjay R.
दूर बघतो मी गगगनात
वाहते तिथून आकाशगंगा ।
ढगांच्या मागे चंद्र तारे
सृष्टीचा हा अवतार श्रीरंगा ।
गुलाब मोगरा फुलतो जेव्हा
चारी दिशेला असतो दरवळ ।
येतो वारा कुठून कसा तो
सळसळ करतो वड पिंपळ ।
मुंगी माकोडे किट किती हे
सारेच आपुल्या कामात मग्न ।
माणूस इथला स्वार्थी किती तो
धरेस करतो का असा भग्न ।
Sanjay R.