अजूनही तरळतात पुढ्यात
त्याच त्या जुन्या आठवणी ।
शब्दही तेच गुंजतात कानी
गालावर हसू नी डोळ्यात पाणी ।
छोट्या छोट्या गोष्टींना मी मात्र
समजायचो तुझी ती गाऱ्हाणी ।
घट्ट बिलगून सारं कसं सांगायची
वाटायचं किती किती तू शहाणी ।
भरभर बोलत सुटायची जिव्हा
लगामच नव्हता, सुटायची वाणी ।
आता मात्र सारच झालंय शांत
बस मनातच उरली जुनी कहाणी ।
Sanjay R.
दूर बघतो मी गगगनात
वाहते तिथून आकाशगंगा ।
ढगांच्या मागे चंद्र तारे
सृष्टीचा हा अवतार श्रीरंगा ।
गुलाब मोगरा फुलतो जेव्हा
चारी दिशेला असतो दरवळ ।
येतो वारा कुठून कसा तो
सळसळ करतो वड पिंपळ ।
मुंगी माकोडे किट किती हे
सारेच आपुल्या कामात मग्न ।
माणूस इथला स्वार्थी किती तो
धरेस करतो का असा भग्न ।
Sanjay R.
होशील का तू सखी
की असेल ते स्वप्न ।
तुझ्याविना तर नीरस
वाटते किती हे जगणं ।
बघत राहावं वाटतं
तुझं ते गालात हसणं ।
विनाकारण माझ्यावरती
लटकेच कधी रुसनं ।
मग बघत बसतो वाट
अस्वस्थ करतं तुझ नसणं ।
मनाला वाटतो आधार
सोबत तुझं ते असणं ।
Sanjay R.
कर्माचे फळ हीच
जीवनाची शिदोरी ।
नशिबाचे भोग सारे
गळ्यातली ती दोरी ।
कर्म धर्म संयोगाने
घडते काही अघोरी ।
अधर्माने मिळविले
होते तिथेच चोरी ।
शांत कुठली झोप
गाईल कोण लोरी ।
इथले इथे फेडायचे
नको कुणास सॉरी ।
Sanjay R.
बघतो मी स्वप्न जेव्हा
असते समोर तू तेव्हा ।
कसे छळ मांडते हे मन
साक्षात तू येशील केव्हा ।
वाटते तू येशील जेव्हा
भेट कशी ती असेल तेव्हा ।
अधर मन हे होईल भिरभिर
फुलेल मोगरा तू सांग केव्हा ।
सत्य मनाचे कळेल जेव्हा
असेल का मी तिथेच तेव्हा ।
अजूनही आहे मनात आशा
सुगंधी गुलाब तू देशील केव्हा ।
Sanjay R.
