एकेक क्षण या जीवनाचा
अविस्मरणीय मज वाटे ।
खडतर होता प्रवास सारा
कुठे पाकळ्या तर कुठे काटे ।
हसणे रडणेही सोबत होते
सुख दुःख होते जरी छोटे ।
आसवांनी भरले डोळे
त्यातही सुख वाटे मोठे ।
मन होते मज सावराया
हुंदका ही आतच दाटे ।
दिवस असे हे कधी सरले
वाटते सारे खोटे खोटे ।
Sanjay R.
आता असतो मलाही
सोमवारचा उपवास ।
कारण आहे एकच
सुरू झाला श्रावण मास ।
बेल फुल घेऊन अक्षदा
महादेवाचे करतो पूजन ।
आजकाल पूजेतच हो
जरा लागते माझेही मन ।
रोज असते सायंकाळी
मंदिराची एक वारी ।
मनोभावे हात जुळतात
देवच वाटतो मला प्रहरी ।
Sanjay R.
दुःखा मागे येयील सुख
मनात कशाची रुखरुख ।
हसरे गोजरे सुंदर हे मुख
होईल खराब चांगला लूक ।
झाले गेले विसर तू आता
असू देना तू कुणाचीही चूक।
जरा विचार कर थोडा
तुटेल नाते होशील मुक ।
Sanjay R.
मन किती हे भारी
कधी अंतरात कधी ते दारी ।
कधी हिरमुसते
कधी येई फिरून दिशा चारी ।
सुख असो वा दुःख
आतल्या आत चाले मारा मारी ।
क्षणात सारून सारे
भाव बदलाची करे कशी हुशारी ।
संकटाचे येता वादळ
सहजच कसे ते होते विचारी ।
शांती वाटे हवी तेव्हा
होते संथ किती ते निराकरी ।
Sanjay R.
