बाप माय

कशास रे तू करतो दुःख
क्षण सुखाचे जातील वाया ।

आई बापा विना इथे रे
करतोच कोण इतकी माया ।

माय माऊली ती मायेची
बाप घराची बनतो छाया ।

माय होते जेव्हा आधार
होतो बाप कुटुंबाचा पाया ।
Sanjay R.

अंत

होतात मलाही भास
मनात आहे ध्यास ।

नसते काहीच खास
करतो मीही प्रयास ।

सोसून धरतो त्रास
असतो हवा एक घास ।

अस्वस्थ करतो वास
धरतो सत्याची कास ।

आहे कठीण हा प्रवास
सरतात शेवटी श्वास ।
Sanjay R.

राणी

आठवतात अजून

ती जुनी गाणी ।

त्यात असायचा

मैं राजा तू राणी ।

आजी पण सांगे

तीच कहाणी ।

सारे संपले आता

उरले का कोणी ।

जमिनीत आता

उरले कुठे पाणी ।

शब्द ही फितूर

बदलते वाणी ।

विसरलो साऱ्या

पुस्तकातल्या म्हणी ।

एक पैसा दोन पैसा

दिसत नाही नाणी ।

सारेच तर म्हणतात

लयच तू शहाणी ।

Sanjay R.

वाट

प्रत्येक वाट इथली
दुःखाने आहे भरली ।
सुख असेच कसे मिळेल
कित्तेक माणसं हरली ।
इती पासून अंता पर्यंत
थेंब थेंब घागर भरली ।
क्षण शेवटचा येताच
सोबत तीही सरली ।
Sanjay R.

गाव

राहिले दूर आता

होते जिथे ते गाव ।

वेळच नाही आता

घेऊ कुठे मी धाव ।

शहराचा रंगच न्यारा

चढलेले इथे भाव ।

नका बघू मनात

तिथे तर घावच घाव ।

ओळखतो कोण इथे

सांगितले कितीही नाव ।

शिकलो मीही आता

सगळेच इथले डाव ।

Sanjay R.