उरलेत किती त्यांचे
सांग तूच आता श्वास ।
त्यांच्याही मनात आहे
अजून जगण्याची आस ।
रोजच बघतात स्वप्न
मनातही होतात भास ।
नकळत ते सारे सरले
जे होते तेव्हा खास ।
क्षण शेवटाचे आलेत
कुठे कशाचे प्रयास ।
आता तर लागला
फक्त अंताचा ध्यास ।
म्हातारपण कठीण किती
सोसावाच लागतो त्रास ।
मनात कुठली आशा
जगायला हवा एक घास ।
Sanjay R.
अशी कशी ही झाली सकाळ
सूर्य दिसेना वरती आभाळ ।
गार वारा झुलतो कसा
जणू वादळाचं ते छोटं बाळ ।
Sanjay R.
दिशा न उरली आता
झाली कशी दशा ।
जो तो पाळतो फक्त
आहे पैशाची नशा ।
बोलताना शब्द कसे
असे उर्मट ती भाषा ।
शांत वाटतो अजूनही
गरीब तो वेडापिशा ।
सोडली नाही कुणीच
मनातली ती आशा ।
सांज ढळते दिवस सरतो
घेतो करून हशा ।
Sanjay R.
