सत्कार्याचे फळ मिळेल
असेल तो स्वर्ग ।
दुष्कार्य असेल ज्यांचे
मिळेल त्यासी नरक ।
स्वर्ग म्हणजे काय तर
ते आहे आनंदाचे द्वार ।
दुःख कष्ट मिळे जिथे
तो तर नर्काचा विहार ।
चाला करू या सारे
सत्याचा आचार ।
नको नको जीवनात
दुषप्रवृत्तीचा विचार ।
Sanjay R.
तू आहेस कोण
मी वाहता वारा ।
आहेस तु कोण
मी मोर पिसारा ।
आहेस तु कोण
मी बरसत्या धारा ।
गरजतो आकाशात
पडतो होऊन गारा ।
आहेस तु कोण
भासतो मी पसारा ।
सागराच्या पाण्यास
टाकतो करून खारा ।
आहेस तु कोण
मी पहाटेचा नजारा ।
सायंकाळ होते जेव्हा
जातो देऊन इशारा ।
आहेस तु कोण
मीच अंधार सारा ।
दिवसाच्या उजेडात
नसतो मीही तारा ।
Sanjay R.
सांग तू मजसी
काय मनात आहे ।
थांग लागे ना पत्ता
मन कशात आहे ।
लावू नको तू जीव
प्रेम अवघड आहे ।
काळीज नको बघू
तिथे तर दगड आहे ।
गेली कुठे ती ममता
लेकरू चतुर आहे ।
गेले उडून आकाशी
पिंजरा खाली आहे ।
Sanjay R.
मनात काय माझ्या
तुज सांगू मी कसे ।
मिटतो डोळे जेव्हा
का फक्त तूच दिसे ।
आभास होतो तुझा
पण तू तिथे नसे ।
बदलले वागणे माझे
अंतरातही तूच वसे ।
वागणे विचित्र झाले
कळते मलाही हसे ।
शोधतो तुलाच आता
झाले मन निराश जसे ।
Sanjay R.
नको कुठला बंध
नको कुठला गंध ।
सारेच त्यात धुंद
नी मन होते धुंद ।
कळणेच कठीण
कुणास कशाचा छंद ।
त्यातच ते होतात
नकळत अंध ।
आणि डोके त्यांचे
होते हो कसे मंद ।
माझ्याही डोक्यात
चालले तेच द्वंद ।
Sanjay R.
