वेडे कसे म्हणू मनास

स्वप्न बघतो मी जेव्हा
होतो तुझाच आभास ।
येताच समोर चेहरा
क्षणभर थांबतात श्वास ।
आठवण जाईना दूर
लागतो एकच ध्यास ।
नजर शोधते नजरेला
वेडे म्हणू कसे मी मनास ।
Sanjay R.

नाही तिथे प्रकाश

वाट ती अज्ञानाची
नाही तिथे प्रकाश ।
गर्द काळा काळोख
माणुसकीचा विनाश ।
ज्ञान हेच विज्ञान
तोडी जुने सारे पाश ।
उजळून निघेल मग
भासेल सुंदर आकाश ।
Sanjay R.

उडवायचे रॉकेट

गळ्यात फुटके लॉकेट
म्हणे उडवायचे रॉकेट ।

दिवस रात्र करायचे वेट
लाचार सारे होत नाही भेट ।

Sanjay R.

तुझी माझी मैत्री

तुझी माझी मैत्री
अनोखी ही किती ।
नसेल नात्यात जशी
तशी आहे ना प्रीती ।

नाही कशाचा स्वार्थ
नाही कुठली निती ।
तरीही जुळली कशी
काळजी पण किती ।

बंध असू दे असाच
फुलवू आपण नाती ।
अखंड असेल प्रीत
तेवेल अशीच ज्योती ।
Sanjay R.

मुंबई लोकल

मुंबईत आमच्या, गर्दी तुफान

तीच तर आहे, लोकलची शान ।

घड्याळीचा काटा, चाले जसा

लोकलनेही घेतला, तोच वसा ।

सारखी धावते, फुरसतच नाही

असू दे ना गर्दी, पण वाटते शाही ।

भेद भाव नाही, गरीब वा श्रीमंत

सगळ्यांना घेते, नाहीच हो अंत ।

संसाराला मदत, जगण्याचा आधार

उचलते तीच, सगळ्यांचाच भार ।

कल्पनाच नको, तिच्या नसण्याची

सारेच थांबेल, प्राणवाहिनी मुंबईची ।

Sanjay R.