शब्दांची होते किमया
त्यात जीवनाचा सार ।
कधी करती ते घात
सुटतो पायाचा आधार ।
शब्दांनी जुळते नाळ
फुलते नात्याची माळ ।
कधी घेती वेध अंतराचा
हृदयात होतो जाळ ।
शब्दांनी भरतो प्याला
गोड अमृत त्याला ।
कधी वाटती ते काटे
करती घायाळ मनाला ।
Sanjay R.
ओळख कशास हवी
अनोळखीच बरे ।
गुपित राहू दे सारे
नाही काहीच खरे ।
जग वाईट इथे
माणसेही वाईट ।
झोल झाल आत
वरूनच ते टाईट ।
शब्दांच्या मोहाचे जाळे
तोही ऐक सापळा ।
जातील चिरून कधी
कळणार नाही गळा ।
Sanjay R.
शोधू तुला मी कोठे
जग आहे किती हे मोठे ।
थकले डोळे हे आता
दिसते नजरेस सारे खोटे ।
शोधण्या माणूस निघालो
ठिकठिकाणी आहेत गोटे ।
ओलावा गेला सरून
मन झाले किती ते छोटे ।
स्वार्थ दडला मनात
ध्यास लागलेत मोठे ।
वाटतो माणुसकीचा अंत
भरलेत त्यानीच पोटे ।
Sanjay R.
नकळत मनात तू
घर करून गेली ।
विसरलो मलाच मी
तहान भूकही नेली ।
कधी कुठे पहिले तुला
नजरा नजर झाली ।
निघेना मनातून आता
मनाची तू राणी झाली ।
शोधतो तुलाच आता
रस्ता असला जरी खाली ।
विचार सदा असतो तुझा
नेत्रांची झोपही उडाली ।
परत येकदा वाटते बघावी
गालावरची तुझ्या लाली ।
चाहूल तुझी मी घेतो आणि
होतात श्वासही वर खाली ।
Sanjay R.
डोईवर भार प्रकाशाचा
काया दिवसा हरलेली ।
थकुन भागून निजते जशी
असते रात्र मंतरलेली ।
नजरा जणू वखवखलेल्या
काया होई काळवंडलेली ।
काळोखात निखरते रूप
रात्र होते सळसळलेली ।
अंतरात वसे विष दंशाचे
आशा मनात विझलेली ।
रात्री होऊन ती चांदणी
विसावते राणी हरलेली ।
Sanjay R.
