प्रेमाला कुठे अंत
वाहतं पाणी
आणि तेही संथ ।
नाही वयाचे बंधन
म्हातारं झालं जरी
हृदयात होते स्पंदन ।
नाती गोतीही सरतात
प्रेमापुढे विचारही
का कसे ते हरतात ।
प्रेमात कुठला स्वार्थ
पण असतो नक्कीच
जीवनाला तिथे अर्थ ।
प्रेम म्हणजे भक्ती
अति प्रचंड अशी ती
असते एक शक्ती ।
म्हणे प्रेमात तो पागल
कळेना कुणासच
अंतापर्यत तो जागल ।
प्रेम कराल तर कळेल
कुणासाठी माझंही हो
मन तितकंच जळेल ।
Sanjay R.
रंग कसा या जीवनाचा
गन्ध त्यात भावनांचा ।
क्रोधाला नाही माया
सोबत असते सदा छाया ।
शब्दातून शब्द येतात
घायाळ मन करून जातात ।
चेहऱ्यावरती भाव कसे
राग क्षणात उठून दिसे ।
रूप नको ते तसे मजला
हास्य हवे ते देईल तुजला ।
हृदयावरती बंधन कुठले
होऊन आनंद सारे सुटले ।
Sanjay R.
नकोच हा दुरावा
असेल तू दूर जरी ।
नेहमीच वाटे मनाला
नकळत येतील सरी ।
क्षणोक्षणी होतात भास
कथा ती असेल खरी ।
रंभा किव्वा उर्वशी
इंद्राघरची ती तूच परी ।
Sanjay R
करतो देवाचा धावा
करू नको दुरावा ।
आलो शरण तुजला
हवा कशाला पुरावा ।
तूच आहेस तारक
हात कृपेचा असावा ।
चरणी तुझ्याच आलो
दे मज तूच विसावा ।
Sanjay R.
मनात जरी असेल
आपलेपणाचा ओलावा ।
पण स्वार्थ येतो आडवा
आणि वाढतो दुरावा ।
उरलीच कुठे माणुसकी
फालतुचेच होतात दावे ।
वेळ आली की कळते
गुणगान कुणाचे गावे ।
शब्दा शब्दात अंतर किती
कुठे काळोखाची काया ।
कधी सहजच जाणवते
शब्दातून किती माया ।
Sanjay R.
