अडगळ घेते जागा

अडगळ घेते जागा
तोच दुराव्याचा धागा ।
घालावा दूरच जरासे
कसेही तयाशी वागा ।
उरलेच काय आता
कशास कुणास मागा ।
करूच नका विचार
चला कामास लागा ।
Sanjay R.

मन कधी हसते

डोळेच सांगून जातात

काय असते मनात ।

वारा थांबतो थोडा

बोलतो आपल्या कानात ।

मन कधी हसते

दिसते सारे चेहऱ्यात ।

वार असो कुठलाही

दुःख होते काळजात ।

शब्दांचे घाव कठीण

गाल मग रुसतात ।

वाचा होते अबोल

ओठ कुठे बोलतात ।

सुखाचा होताच पाऊस

क्षण आनंदाचे वेचतात ।

बदलून रूप आपुले

सगळेच सोबत हसतात ।

Sanjay R.

विचारांचे ओझे

मनाच्या अडगळीत दडले काय

ढीग विचारांचा करू मी काय ।

मनात आहे जे जे आता

आठवते सारेच जाता येता ।

फुलतो मनात कधी आनंद ।

दुःखही सारेच हृदयात बंद ।

कधी वाटते नकोच काही

लुप्त होतात दिशाही दाही ।

जीवनाची तर हीच दशा 

कधी चढते कशाचीही नशा । 

अबोल होते कधी मन माझे ।

फिरतो घेऊन सारेच ओझे ।

Sanjay R.

मन झाले शांत

मन झाले शांत
वाटे मज निवांत ।

विचार नाही काही
आता कसली खंत ।

नाही कशाची आशा
पाहू नकोस अंत ।

पदरात सदा निराशा
होईल मोठा ग्रंथ ।

चरणी ठेवितो माथा

पाव तूची एकदंत ।

तूच सर्व ज्ञाता
आहे तूच अनंत ।
Sanjay R.

जळते पणती

मनच झाले हे वादळ वारा
शमवू कसे कुठे किनारा ।

शांत करण्या हवा एकांत
सागर कधी का होतो शांत ।

लाटे वरती येईल लाट
नेई सारेच समुद्र अफाट ।

हवी मजला थोडी शांती
मिळेल केव्हा जळते पणती ।
Sanjay R.