शोधतो जेव्हा मी
माझा मीच आरसा ।
दिसतो तसाच मी
फरक कुठे फारसा ।
आहे रूप माझे जसे
हाच माझा वारसा ।
तुमच्यातल्या माणूस मी
सांगतो मी माणसा ।
Sanjay R.
लागता तहान
शोधतो पाणी ।
बघू कशाला
विहीर खोदली कोणी ।
आत्मा होतो तृप्त
पिता घुटभर पाणी ।
कासावीस जीव
तहानेच्या क्षणी ।
व्याकुळ मन
स्तब्ध पापणी ।
दुःख असो वा आनंद
डोळ्यात पाणी ।
Sanjay R.
कोरोना काळात
घरातच होता निवास ।
घरात होते सारेच
नव्हता कुठला प्रवास ।
भीतीपाई साऱ्यांचेच
थांबले होते श्वास ।
बचाव होता करायचा
इम्युनिटीचाच ध्यास ।
बंधन होते किती
नव्हता कुणीच खास ।
वाचवायचे स्वतःला
फक्त तेच प्रयास ।
कमी झाला धोका
आता सोडला निश्वास ।
आले मग मनात
करावा दूरचा प्रवास ।
आनंदाचा क्षण तो
पंख मिळाल्याचा भास ।
भटकताना मिळाला
मोकळ्या हवेतला श्वास ।
Sanjay R.
रात्र रजनी ही सरली
बघा उषःकाल झाली ।
किरणांनी सूर्याच्या
न्हाऊन धरा निघाली ।
चिवचिव ती पाखरांची
गाणी मंजुळ झाली ।
झुळूक गार वाऱ्याची
गुलाब हसतो गाली ।
दूर कुठे तो नाद घंटेचा
फेरी भक्तांची निघाली ।
नामे विठ्ठलाचा नाद
भक्त तयाचे माऊली ।
Sanjay R.
नको उघडू ते दार
होतो डोक्याला भार
शांतीच जीवनाचा सार
हवा आपलाच आधार
साधा सरळ आचार
परोपकारी हवे विचार
मग होणार कशी हार
मनात उत्साहाचा बहार
Sanjay R.