" नववर्षाच्या शुभेच्छा "

सरली आता रात्र कालची
वर्ष नवीन  हे आले ।
घेऊ चला या झेप आकाशी
विसरा काल काय ते झाले ।
Sanjay R.

" घड्याळ जीवनाचे "

कशाला हवे घड्याळ

आहेच कुणाला वेळ ।

जगताय ना जीवन

बसवा त्याचाच मेळ ।

बघा हा कोरोना

केला सगळाच खेळ ।

शिकलो म्हणतात किती

सगळीच तर होती भेळ ।

सोशल डिस्टनसिंग 

स्यानिटायझर शब्द न कळे ।

आपलेच गेलेत सोडून

अश्रूंनी ओले डोळे ।

वर्क फ्रॉम होम करा

लावा घराला टाळे ।

बंदिस्त होते श्वास

आत्माही कसा तळमळे ।

नोकरी धंदे किती बुडाले

उपाशी पोटात खळे ।

घर घर करत निघाले सारे

कोण कुणासाठी हळहळे ।

नवीन वर्ष येतंय आता

दिवसा मागून दिवस पळे ।

स्वछंद होऊन जगायचे आता

जुन्या वर्षाचे नकोच लळे ।

Sanjay R.

" नको आता एकांत "

घराबाहेर निघायचे

खूप झाला एकांत ।

कोरोना ने केला

जगण्याचा अंत ।

परत येतो म्हणे

परत मनात खंत

जगू दे ना आता

नको जीवन संथ ।

कुठला कोरोना

काय त्याचा पंथ ।

दूर हो ना आता

राहा तूच निवांत ।

Sanjay R.

" तू नसतांना "

नकोच ही कल्पना
नको हा विचार ।
फक्त तू आणि मी
हाच एक आचार ।

थोडं तू लाजावं
वळून मी बघावं ।
गालात तू हसावं
आणि थोडं रुसवं ।

वाट ही आयुष्याची
मिळून दोघे चालावे ।
क्षण सुख दुःखाचे
मिळून दोघात वाटावे ।
Sanjay R.

" श्रद्धा आणि विश्वास "

सांग माणसा तू जरा

तुझ्या जीवनाचे काय मोल

ढळू नको रे हा असा

सांभाळ जरा तू तोल ।

भरला बाजार कसा हा

मिरवण्यास तुज हवा ढोल ।

शब्द तुझे बाण विषारी

लक्षणांचा तू कर विचार खोल ।

आचार तुझे रे लयास गेले

झाले आयुष्य तुझे रे गोल ।

श्रद्धा सबुरी आणि विश्वास

विचार हे सारे नाहीत फोल ।

Sanjay R.