" स्फोट "

शांतीच भंग पावली
स्फोटक हे वातावरण ।
होईल कधीही युद्ध
स्वस्तच झाले मरण ।
अनाचार हिंसाचार
मूल्यांचेही हरण ।
कळत नाही काहीच
कुठले हे चरण ।
शोधावेच लागेल आता
लागेलच ना सरण ।
Sanjay R.

" लगन बाबूचं जुडलं "

पस्तिशीले टेकला बाबू

जुडेच न्हाई लगन ।

सारेच होते कंटायले

समजे न्हाई करा का लागन ।

एक दिस गावात आले बुवा

होते मने पुरं, जो जे मागन ।

बाबू धरून बुवाचे पाय म्हने

मायराज होईन कवा लगन ।

लय फिरलो गाव गाव

सांगा काय करा लागन ।

बुवा म्हने बाबुले जाजो पूर्वेले

तिकडं नशीब तुह खुलन ।

फकस्त धा दिस थांब

मंग होईन तुह मिलन ।

हरिक झाला बाबुले 

म्हने होते आता लगन ।

चारच दिसात आले पावने

पोरगी पाहून जुयलं लगन ।

म्हने लय पावला मायराज

महा जमलं आता भजन ।

लयच खुश होता बाबू

ज्याले त्याला देये भाषन ।

तारीफ करे मायराजाची

म्हने किरपा त्यायचीच असन ।

Sanjay R.

" कहाणी आसवांची "

नाही आयुष्याची कथा
आहे जीवनाची गाथा ।
कहाणी या आसवांची
ही जगण्यातली व्यथा ।

वनवासी झाला राम
ठरली गुन्हेगार सीता ।
घेतले उदरात शेवटी
धरती तिचीच माता ।

महाभारत घडले सारे
मान दौपदीचा रिता ।
वैकुंठाला पोचले सारे
रचल्या किती चिता ।

तीच भोगते दुःख सारे
किती विरोधी ही प्रथा ।
इतिहास या आसवांचा
झुकतो का इथेच माथा ।
Sanjay R.

" कधी येशील परत "

आले आभाळ भरून

येशील कधी तू परत ।

वाट किती पहायच

दिवस आला सरत ।

मधेच गेला डोकावून
तळपता सूर्य आकाशात ।
घेतले धरेने न्हाऊन
उष्ण तीक्ष्ण प्रकाशात ।

आता येरे ये तू पावसा
पाहू नकोस रे अंत ।
शिणले रे डोळे सारे
कळला का तुज आकांत ।

बरस बरस तू रिमझिम
कर तप्त धरा ही शांत ।
गालात फुलव तू हास्य
सारेच होतील मग निवांत ।
Sanjay R.

" नजरानजर "

नजरेचा खेळ सारा

भावते जेव्हा मनाला ।

वाटे परत बघावे

बघतो वळून कुणाला ।

घेतो डोळ्यात भरून

कळते ते श्वासाला ।

थांबून सोडतो निश्वास

मन सांगते हृदयाला ।

वाटते परत दिसावे

ओढ लागते विचाराला ।

गुंतते मन तिथेच

फुटे पालवी प्रेमाला ।

Sanjay R.