अपयश

अपयश यशाची
पहिली पायरी ।
चढत राहा न थांबता
यश आहे सामोरी ।
Sanjay R.

" लव्ह यु जिंदगी "

जीवनाचा काय भरोसा
घे ना जगून तू आता ।
पायावर तुझ्या उभा केला
तुझेच ते रे माता पिता ।

कर सेवा थोडी त्यांची
सर्वस्व सारे दिले तुला ।
तुझ्या विना रे कोण आता
जाग जरा रे तू मुला ।

वृद्धत्व तर अटळ आहे
जगला तू जर आयुष्य सारे ।
विसरू नको जीवनाला तू
सूर्य दिवसा रात्री तारे ।

धाडू नकोस वृद्धाश्रमी
आनंदाचे होतील फुले ।
प्रसंग असाच येईल तुजवर
बंद खोली आकाश खुले ।
Sanjay R.

" ती "

विसरून कसे चालेल

ती तर जननी या धरेची ।

भूमिका तिच्या अनेक

बघा कोण ती कुणाची ।

जन्मापासून जुळते नाते

आहे किती ती गुणाची ।

होईल कशी परतफेड

दोरी मी तिच्या ऋणाची ।

तीच माता तीच भगिनी

भार्या झाली आयुष्याची ।

होते जेव्हा मुलगी कुणाची

कीर्ती गावी तिच्या गुणांची ।

अनुसूया पार्वती ती जगदंबा

आई भवानी ही ती जगाची ।

होते कधी कथेतली ती परी 

कधी अप्सरा रंभा इंद्र दरबाराची ।

उचलते भार सारा प्रपंचाचा

नाही तुलना तिच्या सामर्थ्याची ।

स्वतःच सोसते घाव सारे 

नसे काळजी कधी दुःखाची ।

अर्पण करते सर्वस्व आपुले

परी लकीर गालावर हास्याची ।

अंतरात जरी वेदनांच्या लाटा

चिंता कुणा तिच्या आसवांची ।

 Sanjay R.

" पाहिले प्रेम "

कधी पाहताच क्षणी प्रथम
वाटते व्हावी खूप जवळीक ।

ओढ लागते मग मनाला
नसते तीही कधी क्षणिक ।

लागते मन मग झुरायला
होते आस अधिकाअधिक ।

अन्न पाणी लागे ना गोड
होई क्षुधा अति अगतिक ।

प्रेमच कदाचित असावे ते
वेदना असते ती आंतरिक ।

नजरेला लागती वेध किती
प्रेमाची अवस्था ती भावनिक ।
Sanjay R.

" पण राहूनच गेलो "

तू तिथे आणि मी इथे

बोलणंच कुठे झालं ।

सांगतो सांगतो म्हटलं

पण राहूनच गेलं ।

डोळ्यात तुझ्या बघितलं

गालात मज दिसलं ।

फुललेला चेहरा तुझा

मन माझंही हसलं ।

भिर भिर झालो किती

मन तुझ्यात गुंतलं ।

काही सुचेना तुझ्याविना

गुपित प्रेमाचं आपलं ।

तशातच तू गेलीस दूर

मनातलं मनातच राहिलं ।

शोधतो अजूनही तुला

गुलाब फुल तुलाच वाहिलं ।

Sanjay R.