Tuesday, July 14, 2020

" तुझे माझे नाते "

अवतरलो इथे मी
चरण प्रथम जीवनाचे
आई तू माता बाबा पिता
ताई दादा काका मामा
सारे नाते आयुष्याचे ।

शिकून सवरून मोठा झालो
दोस्त मित्र मिळाले सहयोगी ।
लेक कुणाची आली घरा
पत्नी झाली महान त्यागी ।

हळूच आले पुत्र पुत्री
जीवन सारे आनंदी झाले ।
हळू हळू हे जीवन गेले
नाही कळले कसे सरले ।
Sanjay R.



Monday, July 13, 2020

" वाट मी पाहतो "

नको वाट पाहू
गेला उडून पाऊस ।
आकाश निरभ्र झाले
नको दूर जाऊस ।

अजून आशा मनात
रिमझिम होईल पाऊस ।
फुलेल ही हिरवळ
नको निराश तू होऊस ।

येईल गंध या मातीला
भिजेल चिंब ही धरा ।
सूर्यही लपेल ढगाआड
होईल धुंद तो वारा ।

सागरात उफाळतील लाटा
निघेल न्हाऊन किनारा ।
पुसतील साऱ्याच वाटा
जीवन फुलण्याचा इशारा ।
Sanjay R.



Saturday, July 11, 2020

" मनात होते धाकधूक "

कोरोना पाई चालला 
घरातच जीव ।
येईन का आता आमची
 कोणाला कीव ।

शाळा नाही ऑफिस नाही 
म्हणे घरात राहा ।
आले कसे हे दिवस, 
काय कसं पहा ।

शाळा होते ऑनलाइन
मोबाईल मध्ये शिका ।
भोगतोय आम्ही सांगा
कुणाच्या या चुका ।

काम धंदा बुडाला
पोट म्हणते भूक ।
घरात राहून कसं चालन
मनात होते धाकधूक ।

शिंका जरी आली तरी
भीती लय वाटते ।
जगायचं कसं सांगा
जीव आतच तुटते ।
Sanjay R.

Friday, July 10, 2020

" दोस्ताची दोस्ती "

" दोस्ती "
आठवत न्हाई मले
झाली कवा दोस्ती ।
लहान होतो जवा
चाले मोठी दंगा मस्ती ।

शायेत मीयुन जावो
एकाच बेंचावर बसो ।
खोड्या काढून सन्या
जोरजोरानं मंग हासो ।

मस्ती आमची पाहून
मास्तर लैच ओरडे ।
झोडपे मंग बसलेका
डोये होये कोरडे ।

कालेजात असतांनीच
लागली त्याले नवकरी ।
तवापासून न्हाई भेटला
म्या बी सोडली मस्करी ।

एकदिस फेसबुक वर
मेसेज त्याचा आला ।
मनलं म्या त्याले राजा
गायब कसागा तू झाला ।

नोकरी संगच मले बावा
छोकरी भी भेटली ।
तिच्या नादात लागलो
आनं दोस्ती बी तुटली ।

मंग केलं म्या लगन राजा
आली संसाराची कायजी ।
निपटलं बहिन सारं आता
झालो मिबी आता बावाजी ।

नातवानं देल काढून मले
फेसबुकचं हे खातं ।
तेथच  दिसला गा तू बावा
आठवलं दोस्तीचं नातं ।

इसरलोच होतो गा सारं
माफ करशीन का मले ।
लहानपन होतं मस्त
एकडाव भेटाचं हाये तुले ।
Sanjay R.

Thursday, July 9, 2020

" मन उरते अधर "

मन विचारांचा सागर
अहोरात्र चाले जागर
कधी न भरे ही घागर
बुद्धी साऱ्यांची चाकर
कर्म कर्तृत्वाचा नोकर
हवी पोटाला भाकर
भरले पोट देई ढेकर
लालसा मनी निरंतर
नाही तृप्ती चा आदर 
आत्मा मग होई सादर
होई आयुष्याची मरमर
लागे कलंकाची नजर
सरते श्वासांची घरघर
मुक्ती ठाकते सामोरं
विसावतो होऊन अमर
अटळ जन्ममृत्यूचा प्रहर
मन उरते मग अधर 
Sanjay R.