कधी इबोला तर
कधी येतो कोरोना ।
जीवनाच्या या यात्रेत
व्हायरसचा हो रोना ।
खेळच आहे जीवन
बघता बघता जाते ।
क्षणही नाही लागत
सारे इथेच राहते ।
कालच तर बरे होते
काय हे असे झाले ।
नाती गोती, सम्पत्ती सारी
सोडून हो ते गेले ।
आहे असेच जीवनाचे
दिवस आजचा तुम्ही जगा ।
काय त्या मनात यमाच्या
देईल कधी तो दगा ।
Sanjay R.
दुःख उरात किती सांगू कसे
जाऊ नको तू दिसण्यावर ।
बांधून दुःखाची मोळी ती
करते मात संकटावर ।
खोचून पदर कमरेला
काढते तोड जगण्यावर ।
स्त्रीच या घराचा आधार
अभिमान तिच्या असण्यावर ।
काळजातले पाणी तिच्या
नाही दिसणार डोळ्यावर ।
सुखी संसाराची किल्ली तीच
जाऊ नको तिच्या हसण्यावर ।
Sanjay R.
कामाचा डोंगर त्यात
घडीभराचा विसावा ।
सगळाच वेळ मस्त
कामात जावा ।
फुरसतिचा कधी
एकही क्षण नसावा ।
टेन्शन कामाचे पण
चेहरा हसरा दिसावा ।
पोटासाठी कष्ट सारे मात्र
वेळ आपला असावा ।
जीवन आहे असेच
त्यात हवा थोडा विसावा ।
Sanjay R.
बहिणींच प्रेम
असते किती दृढ ।
नसते त्यात हो
कुठलेच गूढ ।
भावांच्या प्रेमाला
लागतो मूड ।
काही नाती तर
असतात फक्त सूड ।
आशय त्यांचा असतो
भुर्रकन रे तू उड ।
डोक्याला भार
अंतरात तुड तुड ।
पाण्यातला बुडबुडा
खोलात जाऊन बुड ।
Sanjay R.
