" अर्थ जीवनाचा "
जन्म आणि मृत्यु
जीवनाची दोन टोके ।
जगायचे मध्ये
टाळून सारे धोके ।
कधी हसायचं
कधी रडायचं ।
वादळ वाऱ्याला
झेलत जगायचं ।
नागमोडी वाटा इथे
खाचखळग्यांनी भरलेल्या ।
पार होतात सहज
विश्वासाने सारलेल्या ।
दिन दुबळे गरीब बिचारे
मदत करा जगायला ।
वेळ नाही लागत कुठली
तयार राहायचे मरायला ।
Sanjay R.
आला आला
सँटा आला ।
दिसतो कसा
दाढी वाला ।
मोठी दाढी
मोठ्या मिश्या ।
वाटतोय बघा
सगळ्यांना खुशा ।
लाल झगा
लाल टोपी
हाती घंटी
झोळी पाठी ।
हवेत गिफ्ट
सांगा कुणाला
घोळका मुलांचा
म्हणतो मला ।
जिंगल बेल
जिंगल बेल ।
मुलं खुश
वाटतंय वेल ।
" हॅपी ख्रिसमस "
Sanjay R.
लग्न नाही जुळत
आहे म्हणतात मंगळ ।
दोघानाही असेल तर
होते का मग चंगळ ।
पृथ्वी वर राहताय ना
दूर आहे हो मंगळ ।
वाजते का थंडी मग
करू नका आंघोळ ।
यान आले जाऊन
बघून आले मंगळ ।
शोध पाण्याचा सुरू
जीवनाची सळसळ ।
मात्र अजूनही शोधतो
मंगळाला मंगळ ।
नाहीच मिळाले तर
होते का हो अमंगळ ।
Sanjay R.
अंतराळात थोडे बघा
अति विशाल याचा आकार ।
नजर थांबेल पण
आकाश नाही सम्पणार ।
असंख्य ग्रह ताऱ्यांची
इथे आहे वस्ती ।
सगळे एकमेकात गुंफलेले
ढळला तो सरला ।
हा एकच सिद्धांत
आहे ठाऊक यांना ।
स्वतःच्या शक्तीनुसार
सतत भ्रमंती सुरू असते ।
प्रत्यकाला आपली
कक्षा आहे ठाऊक ।
कोणीच कक्षेच्या बाहेर
डोकावत नाही ।
आणि डोकावले तर
कपाळमोक्ष ठरलेला ।
पृथ्वी सूर्य चंद्र मंगळ
सारेच माळेतले मणी ।
मात्र इथे आम्ही
पृथ्वीवरचे ज्ञाणी ।
भक्तीवान काही
शक्तीवान काही ।
निर्बुद्ध काही तर
बुद्धिवान काही ।
मनात येईल तसे
आमच्याच मनाने वागतो ।
दिवस आणि रात्र
सांगेल तसे जगतो ।
मन भिर भिर
घाबरून थोडे बघतो ।
ज्ञानी जसे सांगतो
तसेच मग वागतो
मंगळाची दशा आणि
शनीचा राग टाळतो ।
पृथ्वी ला मात्र
मनात येईल तसे जळतो ।
स्वतःच्याच हाताने
विध्वंस स्वतःचा करतो ।
करून विनाश स्वतःचा
अनंतात मग विसावतो ।
Sanjay R.
फेल झाले
सरकारचे डाव ।
आता भेटन का
कापसाले भाव ।
एकोपा सरला,
मिटलं नाव ।
पेटून उठला ना
समदा गाव ।
सांगा ना भाऊ
आता कोनी ।
घरातले वांधे
कोनाले सांगाव ।
कफल्लक झालो
महागाई पाई ।
न्हाई खाले,
घर कसं चालवाव ।
Sanjay R.
